het echtpaar kwak bij het nest met 1 jong |
Nog zo'n opmerkelijk verschil is dat de kwak in de winter in Afrika zit en de blauwe reiger gewoon hier blijft. Dat is misschien net zo risicovol als de verre en gevaarlijke tocht naar het zuiden maken. In een strenge winterperiode leggen veel reigers het loodje omdat ze niet aan voedsel kunnen komen.
Al heel wat jaren geleden hadden we zo'n strenge winterperiode en was vrijwel al het open water bevroren en lag er op de velden ook nog een laagje sneeuw. Dus de blauwe reigers konden geen vis en ook geen muizen of mollen vangen. Een echte hongerwinter dus. In de Oranjepolder vond ik destijds, op mijn vroege wandelingen met de hond, verspreid door de polder wel vier dode uitgehongerde blauwe reigers.
In april zijn de kwakken terug en gaan direct over tot het voorbereiden van het broedseizoen. Ze zoeken elkaars gezelschap op of gaan in de blauwe reiger- en aalscholverkolonie aan de slag. Dit is ook weer slim, want samen ben je sterk en minder kwetsbaar. Het lastige voor ons is dat ze op die manier ook weer redelijk anoniem kunnen zijn en al snel over het hoofd worden gezien. In de Biesbosch is het mij in de afgelopen twaalf jaar pas drie keer gelukt om een kwak te zien. Magertjes dus.
volwassen kwak |
Tegenwoordig moet ik voor een kwak heel wat kilometers rijden maar elk jaar zie ik ze toch weer even in dezelfde kolonie zitten, het worden er niet meer maar ook niet minder. Deels sneuvelt de aanwas in de loop van het jaar en natuurlijk overleven er ook een aantal en die nemen de plaats in van de oude vogels die ook een keer doodgaan. Zo verjongt de club wel maar groeit naar mijn idee niet. Tenminste, ik denk dat het zo gaat maar zeker weten doe ik dat niet.
Wil je meer weten van deze schuwe en zeldzame reiger, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/kwak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten