Aalscholvers

Een apart gezicht, zo'n aalscholver die met de vleugels wijd uit zit op te drogen in de wind. En niet alleen een apart gezicht om dat zo te zien maar ook vooral bijzonder om dat in de Oranjepolder te zien. Hier jagen ze namelijk niet dagelijks. Deze vogel had dus gevist in het Kromgat en waarschijnlijk ook vis gevangen want er zit hier behoorlijk wat vis, ik zie soms scholen rietvoorns, dikke karpers, vooral in de paaitijd en af en toe zie ik een snoekje liggen, net onder het wateroppervlak, wachtend op een passerend maaltje.

Deze aalscholver was maar alleen en dat is eigenlijk altijd zo als ik ze hier tegenkom en dan ook maar af en toe. Dat is in de Biesbosch wel anders, daar hebben we een keer bij de Hardenhoek genoten van een machtig schouwspel van een grote groep van wel twintig of meer vissende aalscholvers.


mooie volwassen aalscholver 

Dat is werkelijk een fantastisch fenomeen, en bijna magisch te noemen. Het was toen tegelijkertijd windstil en doodstil toen deze groep voorbij zwom, geruisloos doken ze onder in het rimpelloze water en kwamen iets verderop weer boven en deze elegante golfbeweging herhaalde zich keer op keer. Het leek wel een beetje op synchroonzwemmen maar dan veel mooier en natuurlijker om te zien. Heel anders dan die schoon- zwemmende dames met een knijper op hun neus, ook elegant en sierlijk maar onnatuurlijk en dat is het grote verschil.

Vaak als ik dan zo'n eenzame aalscholver zie zitten, moet ik denken aan de groep die we een paar jaar geleden in de Hardenhoek hebben gezien. Soms kunnen de meest alledaagse vogels de meeste indruk maken en zorgen voor een onuitwisbare herinnering. Door deze gebeurtenis is de aalscholver voor mij een van de top waarnemingen in de Oranjepolder, jammer dat we hier amper water hebben dat groot genoeg en ondiep genoeg is voor dit unieke schouwspel. De grote zandwinput is volgens mij veel te diep want daar zie je ze nooit, maar dat is niet erg zolang zo'n eenzame aalscholver als deze vanmorgen maar die ene unieke herinnering blijft oproepen, dan vind ik het best.


Wil je meer weten over de aalscholver, klik dan op de link; http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/1

"onze" Ransuil(3)

"Onze" ransuil bivakkeert nu alweer 4 maanden bij ons in de tuin. Nog steeds zien we de ransuil dagelijks als het begint te schemeren naar de polder vertrekken. 's-Morgens als ik de tuin inloop, zit hij weer keurig netjes op zijn vaste stekje uit te rusten en prooitjes te verteren. Het blijft erg bijzonder dat zo'n roofvogel midden in een woonwijk, zomaar in een tuin zijn vaste verblijf of slaapboom heeft gekozen. Hij is ook niet bang van ons en wordt door alle menselijke activiteiten in zijn buurt niet verstoord, daar is hij inmiddels wel aan gewend geraakt.

Eigenlijk houd ik, elke ochtend als ik de tuin inloop, er rekening mee dat hij besloten heeft ergens anders zijn braakballen uit te spugen en uit te rusten van een intensieve nachtelijke jachtpartij, maar dat is nog steeds niet het geval. Ik vermoed, dat als er nog meer blad gaat vallen, hij die keuze binnenkort wel gaat maken. Ik vraag me dan ook af of hij net als veel soortgenoten naar zo'n verzamelplaats vertrekt om daar samen te "overwinteren"? En als dat zo is, ga ik hem dan nog herkennen als ze ergens in Surae met z'n tienen of meer bij elkaar zitten? Ben benieuwd!

"onze" ransuil op zondag 20 september

Als ik hem nu ´s-morgens zo zie zitten met waarschijnlijk een lekker volgegeten buikje, ben ik altijd weer blij dat hij weer heelhuids is thuisgekomen want je hecht je toch aan zo'n vogeltje.

Dat hij zijn buikje heeft volgegeten, weet ik trouwens zeker aangezien er vrijwel dagelijks braakballen in de tuin liggen. Afgelopen zondag nog, was ik onder de boom bij de vijver bezig, toen er een braakbal naar beneden kwam en naast mij in de vijver plonsde. Of die voor mij bedoeld was en slecht gemikt naast mij viel, weet ik niet.

Af en toe pluis ik zo'n braakbal uit en zie dan vooral resten van kleine knagers. Ik denk dat hij vooral kleine muisjes te grazen neemt en af en toe een molletje omdat er dan flinke klauwtjes in de braakballen zitten. Ze zijn zo groot dat het geen muis geweest kan zijn. Ik moet dat nog eens goed uitzoeken, de verzameling braakballen is inmiddels voldoende groot geworden om daar achter te komen.

Nog nooit heb ik restjes van vogeltjes in de braakballen ontdekt terwijl wel gezegd wordt dat die ook op zijn menukaartje staan.

Wil je meer weten van deze bijzondere nachtvogel? Klik dan op de link;
http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/174

Daar komen de zwaantjes

Vanmorgen vlogen ze over, twee knobbelzwanen die alweer een paar jaar vanaf het najaar tot in de winter bij het Kromgat in het weiland zitten, soms dobberen ze wat in de treksloot en duiken daar wat plantenresten op. Meestal zitten ze vlak bij elkaar in het weiland en grazen daar wat. Er gebeurt maar weinig maar het hoort bij het beeld van de Oranjepolder in de winter. In het voorjaar broeden ze elders in de Oranjepolder.


koppel zwanen bij de ingang van de IVN natuurtuin

Ik hoorde ze vanmorgen eerder dan dat ik ze zag, je hoorde het fluitende klapwieken van de vleugels, het klinkt altijd wat moeizaam, maar als je ze dan ziet vliegen ziet dat er prachtig uit. Mooie soepele bewegingen met de langgerekte hals recht vooruit.

Ze broeden dus in de Oranjepolder maar nooit op hun winterstekje, daarvoor kiezen ze dan weer verschillende plekken, her en der in de Oranjepolder uit. En volgens mij maakt het ze verder weinig uit, als er maar water en gras in de buurt is. Ik zag een keer een nest in het riet vlak langs het fietspad van de Oude Veerseweg, en ook een keer bij een sloot langs het zandpad van de
Lageweg. Het ene jaar verloopt het broedseizoen succesvoller dan het andere.

knobbelzwaan in de Otterkil

In april 2012 zat een koppel met zes jonge zwanen in de sloot aan de Domeinweg en in het voorjaar van 2013 had een koppel knobbelzwanen drie jongen en in 2014 vier jongen. Dit jaar heb ik helaas geen broedend koppel in de Oranjepolder gezien maar wel in de wijk Dommelbergen, vlak tegen de polder aan en zijn daar drie jonge zwanen geboren..

  

Maar als je echt grote aantallen knobbelzwanen wilt zien, moet je in de winter echt naar de "buurpolder", de Gecombineerde Willemspolder gaan, in deze polder scholen in de winter altijd zo'n 100 spierwitte knobbelzwanen samen. Een imposant gezicht!

.
Wil je meer weten over deze gracieuze vogels, klik dan op de link;

http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/116

Patrijs als kleppentester

Als je het weleens hebt meegemaakt weet je wat ik bedoel, je loopt door het grasland in de polder of ergens anders, als het maar een open veld of akker is, en nog geen halve meter voor je, schiet als door een straalmotor aangedreven met bijna net zoveel herrie een patrijs op. Je hart klopt in je keel, adrenaline giert door je aderen en door de spanning en schrik slaat je hart een paar slagen over.

Gelukkig moet ik daarna meestal van schrik in mezelf lachen en houd ik er gelukkig niets aan over, behalve dan dat ik weer even scherp ben en een mooie waarneming van een prachtige uitgesproken poldervogel, de patrijs erbij heb.

patrijs in de Oranjepolder

In de Oranjepolder zitten gelukkig nog een paar koppeltjes die elk jaar ook weer tot broeden komen. Begin dit jaar, op een mooie warme voorjaarsavond liepen we ons rondje en tegen de schemer hoorden we maar liefst 5 roepende mannetjes, een record dacht ik nog en als dat nu eens allemaal koppeltjes zouden worden, zou dat een enorm broedsucces opleveren maar dat is denk ik niet gebeurd.

De patrijs, familie van de fazant staat jammer genoeg alweer jaren op de rode lijst en is gekwalificeerd als zeer kwetsbaar(sterk in aantal afgenomen en daardoor zeldzaam geworden). Het is bijna niet voor te stellen, maar sinds de jaren vijftig is de populatie van patrijzen met meer dan 95% afgenomen(bron rode lijst) en met deze wetenschap in het achterhoofd ben ik o zo dankbaar voor de paar koppeltjes patrijzen die we in onze polder hebben. Vorig jaar zag ik een koppel met acht jongen en een koppel met drie jongen en dat kan ik dit jaar niet zeggen. Een koppel met 6 jongen is het resultaat tot nu toe.

Wil je meer weten over deze zeldzame vogel, klik dan op de link; http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/164

Meeuwtjes met de muziek mee?

Vanmorgen liep ik in alle vroegte door de Oranjepolder en zag daar in de weilanden een flinke groep kokmeeuwen van zo'n 150 tot 175 stuks zitten. Dit groepje zit er alweer een paar dagen en herinnert mij aan de zee. Ik weet niet hoe dat komt, maar meeuwen associeer ik met de zee en de kust. Heerlijk wegdromen, genieten van het weidse uitzicht, de wind, de vrijheid en ga zo maar door. Deze groep kokmeeuwtjes zit verspreid door de polder, de ene keer vlak bij de schaatsbaan de andere keer, helemaal aan de andere kant, vlak bij de IVN natuurtuin maar altijd als groepje bij elkaar. Gek eigenlijk dat meeuwen mij het idee geven dat ze bij open water als de zee thuishoren, terwijl ze dus ook gewoon in het binnenland leven en broeden, ze scharrelen hier in de akkers en eten net als veel andere vogels insecten, torretjes en ander voedzame maaltjes.

kokmeeuw in broedkleed

Het zijn vooral kokmeeuwtjes, nu zonder hun bruine zomerkleed kopje, wat ze aan het eind van de winter, het vroege voorjaar krijgen als de broedtijd aanbreekt, maar met hun koptelefoontjes op(zo spreken vogelaars over de zwarte stip op hun kopje net achter het oog).
Wat zouden ze dan door die koptelefoon horen? Is het 't geluid van de kabbelende branding zoals je dat weleens op die zweverige Nature CD's en onze wekkerradio hoort? Dat geluid van de branding lijkt mij wel het meest waarschijnlijkste, want het geluid van een regenbui, of van een waterval, of roepende
                                                      walvissen is volgens mij, voor kokmeeuwen in het
                                                      geheel niet interessant.


kokmeeuw met "koptelefoon"

Ik kan me overigens heel goed voorstellen dat ze in hun koptelefoontje het geluid van de zee liever horen dan de herrie van de A27 waar 24 uur per dag het verkeer voorbij raast. Maar wat zoeken ze dan hier? Het zijn ook vrijwel alleen kokmeeuwen, net na de oogst zag ik ook wel wat kleine mantelmeeuwen. En ook kom ik wel eens wat verdwaalde stormmeeuwen en zilvermeeuwen tegen, maar zie ik trouwens maar sporadisch in onze polder. Het zijn dus vooral kokmeeuwen die deze polder aantrekkelijk vinden.



Ik vermoed dat de hoeveelheid insecten en ander "ongedierte" ruimschoots voorradig is en dat praat zich natuurlijk snel rond in het vogelwereldje. En een makkelijk maaltje is dan toch wel wat belangrijker dan dobberen op het water, dan maar even niet met je koptelefoontje op luisteren naar, "terug naar de kust", zoals een belegen hit van vroeger klonk.

Dit blog is ook terug te lezen op de blogpagina van dagblad BN De Stem

Biddende buizerd

Op mijn wandeling door de Gecombineerde Willemspolder en Oranjepolder zag ik behoorlijk wat buizerds. Het laat zich aanzien dat het een goed broedjaar voor de buizerd is geweest, het is dan ook niet voor niets de meest succesvolle roofvogel van Nederland(geschat 8.000-10.000 broedparen in Nederland). Ik weet dat de twee koppels in de Oranjepolder ook tot broeden zijn gekomen maar het exact aantal uitgevlogen jongen kan ik niet zeggen. Mogelijk dat het koppel dat in de buurt van de waterzuivering heeft gebroed ook twee jongen heeft, daar zag ik vanmorgen vier buizerds omhoog schroeven(twee ouder vogels met twee jongen?).

zwevende buizerd boven de ijsbaan

 Dat kan ik wel zeggen van het koppel buizerds dat langs de oude Donge tak in de Gecombineerde Willemspolder broedt, in een klein bosje broeden ze daar alweer een paar jaar achter elkaar in hetzelfde nest. Dit jaar zijn twee gezonde jonge vogels uitgevlogen en je ziet en hoort ze nog steeds nadrukkelijk in dat gebiedje. Ook deze ochtend weer, ik zag de twee jonge vogels aankomen en zag ze landen in een dode boom langs het water, onbeholpen probeerde een jong op de verticale tak zijn evenwicht te bewaren, balancerend met de de staart en vleugels wijd uit probeerde hij op zijn plek te blijven zitten. Hij mist nog duidelijk de souplesse en routine van zijn ervaren ouders.

Een van de ouder vogels zag ik biddend boven een veld hangen. Als een buizerd dat doet, ziet dat er een beetje onbeholpen uit, Het is een beetje dikke lompe vogel die moeizaam klapwiekend in de lucht probeert te blijven hangen. Een vlakbij passerende torenvalk leek de buizerd meewarig aan te kijken. Ja, een torenvalk, maar dan hebben we het wel over de keizer als we het op "bidden" aankomt. Of zou het dan de "paus" zijn, als het op het allerhoogste van het bidden aankomt? Want bidden, dat kan deze vogel als de beste.

Buizerds zien er trouwens prachtig uit, elke vogel heeft zijn eigen tekening, van heel donker tot heel licht maar allemaal met de bekende "burgemeestersketting" om. Wat dat betreft is elke buizerd uniek.

Herfst mezen

Eind augustus, begin september is het nog heel erg stil in de vogelwereld. De broedtijd is ruimschoots achter de rug dus de noodzaak om de buren te vertellen dat dit jouw gebiedje is of om de vrouwtjes uit te nodigen om naar jou gebiedje of nestje te komen kijken is er niet meer. De meeste jongen zijn uitgevlogen en zoeken hun eigen weg of blijven nog een beetje in de buurt rondhangen. Er is zelfs al een groep vogels die alweer lang en breed op weg naar Afrika is.

Maar als er dan een vogel is die zich juist in deze periode laat horen dan is dat de mees. Koolmezen, pimpelmezen af en toe een paar staartmezen hoor je irritant roepen. Die blijven hier en hoeven niet zo nodig naar Afrika. Ik vind dat mezen geluid irritant in deze periode omdat deze vogeltjes dan voor mij de herfst aankondigen. Ze melden het einde van de zomer en als ik nu ergens niet blij mee ben dan is het dat we qua weer een veel mindere periode ingaan.

net uitgevlogen koolmeesje in het
voorjaar in onze tuin

Net zoals je echte zomervogels hebt, zoals de koekoek en de gierzwaluw, is de mees voor mij de echte herfstvogel. En als het dan eenmaal weer herfst is, vind ik dat ook geen probleem meer want dat biedt op vogelgebied weer heel veel kansen om mooie wintergasten, die dan zo langzaam aan binnendruppelen, waar te nemen.

Toen ik de buurjongen een keer vroeg om mij alle mezen die hij kende op te noemen kwam hij verrassend tot de volgende opsomming waar ik erg om moest lachen; koolmezen, pimpelmezen en Vietnamezen. Tsja, daar had ik wat duidelijker in mijn vraagstelling moeten zijn, dat het dus alleen om vogels ging.

Vooraan in de polder, in de buurt van de parkeerplaats van SCO scharrelt altijd een groep staartmezen, je hoort ze al aankomen en een voor een vliegen ze je voorbij. Meestal een stuk of zeven of acht. Een koppel staartmezen heeft dit jaar gebroed in een conifeer naast de sloot bij SCO. Dus wat zeur ik, elk jaargetijde heeft zijn charmes, dus ook de herfst