Waar zijn de groenlingen?

mannetje groenling

Als het zo langzamerhand winter wordt, als de gemiddelde temperatuur minder aangenaam is en als de dagen meer donker dan licht zijn, is het tijd om naar de plekken te gaan waar je de vogels in mooie wintergroepen kunt zien. Dat klinkt eigenlijk niet zo aantrekkelijk om er op uit te trekken maar dat kan ik toch "warm" aanbevelen. 

Het duurt altijd even voordat deze wintergroepen ontstaan en ze elkaar opzoeken om samen deze sombere tijd uit te zitten en nu op het eind van het jaar is het dan zover.

mooie groep groenlingen, 29 dec 2020

Mooie groepen vinken, kepen, sijzen en groenlingen zijn vanaf nu te zien als je de plekken tenminste weet. Het zijn in deze tijd van het jaar redelijk honkvaste groepen die als ik er op uitga dan steevast in hetzelfde gebied weer tegenkom. Kepen en sijzen in de Boswachterij Dorst, vinken en groenlingen op de Strijbeekse Heide. Ze zullen vast ook op andere plekken te vinden zijn maar voor mij zijn dit de vaste stekken waar succes verzekerd is, Tenminste dat was in het verleden zo en daar moet ik het eens over hebben.

in een winters zonnetje, 19 feb 2019

Want afgelopen week liep ik daar mijn vaste rondje op zoek naar de groepen groenlingen en vinken en dat was een grote teleurstelling. De aantallen van enkele jaren geleden worden bij lange na niet meer gehaald. Zeg maar dat in een winter van een jaar of vijf geleden, tussen de 200 en 300 groenlingen in het gebied foerageerden dat er dat nu nog maar een stuk of 30 zijn. Het gaat nu dus om een goeie 10% van wat hier dus in het verleden zat. Voor vinken geldt dat ook maar dat zijn er nog net wat meer. Wat de oorzaak is weet ik niet. Ik weet dat bij groenlingen "het geel", een vervelende besmettelijke en dodelijke ziekte een oorzaak zou kunnen zijn. Veel groenlingen zijn daaraan gestorven maar zeker weten doe ik dat niet.

Ook de trek naar betere overwintergebieden, slechte broedresultaten, voedsel(insecten) tekorten voor de jonge vogels, het kan van alles zijn wat deze aantallen zo snel doet teruglopen. In de gebieden waar ik ze normaal altijd in grote aantallen zag is veel gedaan om ze te helpen. Ander maaibeleid, kruidenrijke en bloemrijke stroken aanleggen die voor de benodigde insecten moeten zorgen, alles is gedaan. Maar of dat op tijd is geweest weet ik niet.

De komende weken kom ik vaker in dit gebied en ga ik op zoek naar de grote wintergroepen vogels maar of ik die zal vinden, daar twijfel ik aan. Mocht ik ze zien dan maak ik daarvan in dit blog melding van.

Wil je meer weten van deze gele kanarie van de kouwe grond, klik dan op de link;

Groenling | Vogelbescherming

Hoe oud is een zeearend?

volwassen zeearend met een geheel
gele snavel en lichte kop

In de Biesbosch zijn het hele jaar door zeearenden te zien. Je hoeft er zelfs geen moeite voor te doen want het zijn behoorlijk actieve beesten die met grote regelmaat overvliegen. Met hun enorme vleugels zijn ze zo een eindje weg en ze bestrijken zo in een vloek en een zucht met gemak het hele gebied. Er leven een paar koppels volwassen vogels en behoorlijk wat jonge beesten. Ze zijn niet allemaal geboren in dit gebied maar vaak overwinterend want de voedselrijkdom is hier enorm. Duizenden ganzen, eenden eb vissen staan op de menukaart en die worden dan ook dagelijks gekozen als ontbijt, lunch en diner.

Wat ik wel lastig vind, is het vaststellen van het jaarkleed van de betreffende vogel want vanaf het eerste jaar tot het vierde jaar zien ze er min of meer hetzelfde uit. Daarna zien ze er met hun spierwitte staart beduidend anders uit, die witte staart hebben de jonge exemplaren de eerste vier jaar nog niet. En eigenlijk gaat voor mij de determinatie van het jaarkleed niet verder dan dat. En ook al heeft de arend een witte staart, dan is het nog steeds geen volwassen exemplaar. Dat kan zomaar nog twee jaar duren en is de vogel in zijn 7e jaar pas echt volwassen.

2e-3e voorjaar zeearend

Om de leeftijd vast te stellen is het ook nog eens zo dat je de vogel in zijn geheel moet kunnen bekijken om vast te kunnen stellen in welk kalenderjaar de vogel zit. En dat is zo ongelooflijk moeilijk want de vogel vliegt vaak op grote afstand voorbij en krijg je amper de kans om naar alle kenmerken te kijken. 

Ik ken geoefende vogelaars die ook dan in staat zijn om de leeftijd van de arend vast te stellen, een vak apart. Maar goed. de snavel is dus wel een hulpmiddel maar niet uitsluitend. Een 1e-2e voorjaar kalender vogel heeft namelijk een zwarte snavel met een gele mondopening en lichte teugel. Bij een 2e-3e voorjaar kalender vogel is de snavel iets lichter met meer geel en grijstinten rond de mondopening. 

1e-2e voorjaar zeearend

En naarmate de vogel steeds ouder wordt, wordt ook de snavel steeds geler totdat de zeearend zijn volwassen kleed heeft bereikt. Op de foto links vliegt een 1e kalenderjaar zeearend en door zijn houding kun je weer wat specifieke kenmerken terugvinden. De lichte oksel en de lichte banen op de ondervleugel verraden dat het hier om een 1e-2e kalenderjaar (waarschijnlijk 2e kalender voorjaar)vogel gaat. De snavel is al lichter van kleur terwijl die van een 1e kalenderjaar vogel geheel zwart is. Maar de warm bruine dekveren verraden dat het nog een jong exemplaar is. Vergeleken met een vogel van een jaar ouder zijn de verschillen niet heel erg groot en gaat het dus om de details.

Kijk voor mij is het schrijven van dit blog weer een mooie studieles want daarmee steek ik ook weer wat op.

Wil je meer weten van deze imposante Biesboschvogel, klik dan op de link;

Zeearend | Vogelbescherming

Watersnippen verhuisd.

foeragerende watersnip

Veel watersnippen zijn vertrokken. Ik hoor ze tijdens mijn vroege ochtendwandelingen niet meer roepen. Ik wist wel dat ze tot diep in november nog hier waren maar dan toch wel zo langzamerhand naar de overwintergebeden vertrokken. De aantallen namen dan per week af. Half december was het klaar en zijn ze hier weg. In de Biesbosch blijven er in de winter altijd wel een aantal overwinteren.

In het najaar zijn het makkelijk te spotten vogels want op de drooggevallen slikjes in de Biesbosch zie je ze dan driftig foerageren en opvetten maar ook bewegingsloos met de kop tussen de schouders naast elkaar tegen een pitruspol staan. Hoogtepunt voor mij was 21 september 2016 in de Galeiwaard in de Biesbosch waar toen 309 watersnippen bij elkaar stonden. Overigens nooit meer zo'n grote groep watersnippen gezien.

De laatste snippen hoorde ik hier vlakbij in de Oranjepolder. Ik loop hier hier een keer of vijf per week tussen een uur of halfzeven tot een uur of acht en in het donker hoor ik ze dan vanuit de natte graslanden roepen. De laatste tijd stond daar aardig wat water en dat is voor deze vogels ideaal. In het voorjaar hoor ik ze daar ook. Vaak overvliegend en soms ook rustend van de lange tocht terug naar hier. Ook tijdens onze weidevogelbeschermings activiteiten in het vroege voorjaar zie ik in de Willemspolder ook regelmatig watersnippen opvliegen.

verscholen in het gras

Ik was nieuwsgierig hoe het met ze gaat en dat zocht ik op. Als broedvogel blijft het aantal watersnippen redelijk op peil maar als doortrekker nemen ze jaarlijks met bijna vijf procent in aantal af. Wat dat betekent weet ik niet goed. Mogelijk dat de broedgebieden buiten Nederland minder geschikt zijn of is de trekroute veranderd? Ik weet het niet. Ik hoop in ieder geval dat onze populatie op peil blijft. 

Het geluid van een krassende op het allerlaatste moment opvliegende watersnip en de verwarde koers die de vogel vliegt is uniek en daar om mag ik ze zo graag.

Wil je meer weten van deze mekkerende snip, klik dan op de link.

Watersnip | Vogelbescherming

Een Amerikaan in Drunen.

amerikaanse smient

Op de een of andere manier trok de aanwezigheid van de zeldzame amerikaanse smient bij Drunen mij niet. Al meer dan een maand verblijft deze eend in de watertjes in het buitengebied tussen Waalwijk en Drunen en ik had nog niet een keer zin gehad om te gaan kijken. En dat terwijl deze dwaalgast op mijn lijstje met verschillende vogelsoorten nog steeds ontbrak. 

De laatste jaren zijn hier in de buurt nogal wat bijzondere eenden gespot. De amerikaanse wintertaling, siberische taling en blauwvleugeltaling en dat zijn net zulke bijzondere dwaalgasten die wel mijn interesse wekte.

smient en amerikaanse smient

Gisteren toch maar eens gaan kijken want wie weet hoe lang hij nog in de buurt blijft. Hij zal toch een keer terug naar huis gaan, dacht ik nog. Ik volgde de route naar de waarneming van de dag ervoor met het idee dat dat een goed startpunt zou zijn naar de zoektocht van deze voor mij nieuwe soort. En dat was de juiste keus want na een paar minuten zag ik de smient al druk in de weer. Hij leek mij iets groter dan de "gewone" smient en de kleuren zijn in het winterkleed allemaal wat valer en fletser. Het is dus zeker geen mooiere smient dan "onze" smient. Het is trouwens een druk baasje, zwemmen, poetsen, de kant op en wat grazen en hup, weer het water in om wat rond te dobberen.

even grazen op de kant

Dat ritueeltje herhaalde zich verschillende keren achtereen. Hij nam amper rust en dat deden de andere smienten ook niet. Toch bijzonder omdat smienten een omgekeerd dag-nacht ritme hebben. Overdag slapen en 's-nachts foerageren. Deze smienten dachten hier dus anders over en dat maakte het voor mij een stuk interessanter want een slapende eend met de kop in de veren is niet zo interessant en daarbij heel moeilijk te herkennen als amerikaan. Een amerikaanse eend met de kop in de veren is vrijwel onherkenbaar omdat de kenmerkende bijna witte kopstreep dan uit het zicht is. 

Jaarlijks verblijven slechts enkele amerikaanse smienten in ons land. Meestal vanaf september tot het eind van de winter en daarna vertrekken ze weer. Ik ben dan benieuwd of deze vogels ook weer helemaal terug naar Noord-Amerika vliegen of zomaar ergens blijven hangen want voor een eend is het toch redelijk makkelijk om te overleven. Maar daar kom ik vrijwel zeker niet achter en blijft dat een vraagteken.

De amerikaanse smient staat nu dus op mijn lijstje maar behoort daarmee niet tot de topsoorten op mijn lijst. Nee dan moet je als vogel van goede huizen komen. Ik had gisteren meer over gehad voor een pestvogel terwijl ik die al vaker heb gezien. 

Wil je meer weten van deze dwaalgast, klik dan op de link;      https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/amerikaanse-smient

Steenlopers onderzoeken de strekdammen.

winterse steenloper 13 december 2024 Cadzand

Zelfs in de winter zien steenlopers er kleurrijk uit. De meeste steltlopers hebben een grijswit tot grijs winterkleed en sommige soorten lijken dan erg op elkaar. Zilverplevier, kanoet, zwarte ruiter, tureluur, witgat en groenpootruiter om maar eens een handjevol grijze steltlopers te noemen die hier in de winter verblijven. De steenloper is wat dat betreft een van de weinige uitzonderingen en is daarom met zijn mooie bruine verenkleed ook erg makkelijk te herkennen. Daarbij kun je hem ook wel uittekenen op de bassaltkeien van de strekdammen op de stranden en langs de kust op de grote dijken van stenen en asfalt zoals de dijken van Westkapelle en Brouwersdam. Het is geen vogel die je vaak in de poeltjes of op de zandstranden en kwelders langs de kust ziet foerageren.

ook scholeksters weten de voedselrijke
strekdam te vinden

De steenloper heeft behalve zijn bruine bovendek ook nog een opvallende donkere borstpartij en halsband die afgezet is met een witte band. Het lijkt wel de beschrijving van een kledingstuk. In de zomer zijn de kleuren intenser en minder vaal maar dat neemt niet weg dat zijn winterkleed de moeite waard is. Het is daarbij een druk baasje waardoor je oog direct zijn richting in wordt getrokken. Ze pikken druk in het wier wat op de stenen groeit en kijken onder alles wat daar op te tillen is. Ze rekenen erop dat ze op die manier iets eetbaars weten te vinden. Vorige week vrijdag zag ik ze nog bezig en ze waren ook nog eens succesvol want de ene mossel na de andere werd tussen het wier en de stenen uitgepulkt.

steenloper in zomerkleed 27 juli 2021
Brouwersdam

De steenlopers hebben wel een mooi eet ritme want door eb en vloed is de eettafel niet altijd beschikbaar. Bij laagwater eten ze zoveel als ze kunnen want bij vloed kunnen ze vrijwel niet bij het geschikte voedsel komen. In die vloedperiode rusten ze en sparen ze hun energie om na een uur of zes weer volle bak aan "tafel" aan te schuiven en een vers mosseltje of kreeftje te consumeren. 

Het is in de winter wel lastiger om op gewicht en temperatuur te blijven want er is sowieso minder voedsel zoals insecten, torren en jonge visjes en is het menu iets beperkter. Daarbij verstoren wandelaars soms ook met hun honden de foeragerende vogels keer op keer. Elke keer opvliegen, kostbare energie verbranden en weer opnieuw je stekje uitpluizen naar geschikt voedsel. 

verplicht rusten bij hoogwater
haven Cadzand 27 maart 2024

De winterperiode is voor veel dieren geen toptijd. Toch komen veel steltlopers in de winter naar ons land omdat het hier, ook vanwege het klimaat, een paradijsje is vergeleken met de in de winter stijf bevroren broedgebieden die ook nog eens onder eens stevig pak sneeuw bedekt zijn. Misschien maak ik mij zorgen om niets en vinden ze deze omstandigheid prima want het is altijd beter dan bij min 40 in Siberië te moeten zijn.

Niet alle steltlopers overwinteren hier, er zijn er ook maar genoeg die verder naar het zuiden vliegen maar van elke soort blijft hier in de winter wel wat hangen. Altijd leuk om eens langs de kust naar steltlopers te speuren. Je kunt dan best wel eens verrast worden . 

Wil je meer weten van deze bijzondere onderzoekende steltloper, klik dan op de link;

https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/steenloper

Futen leven op in het bos.

vorige week een bosfuut in Dorst

Vorige week liep ik in de Boswachterij Dorst en zag daar het koppel futen dat het hele jaar in een van de leemputten rondzwemt. Behalve deze twee futen verblijven hier ook minstens twee koppels dodaarsjes, de kleinste futensoort van ons land. Sinds de enorme hoeveelheid water die hier vanaf vorig jaar oktober tot begin van idt voorjaar is gevallen hebben deze futen het bos weer gevonden. Jaren van droogte en lage waterstanden hadden ervoor gezorgd dat deze watervogels hier verdwenen waren. Heel af en toe zag ik nog wel eens een dodaars in het vroege voorjaar maar die bleef dan maar even en vertrok weer nadat het gebied af was gekeurd als broedgebied. 

Fuut in het eerste ochtendlicht

Het bos is dankzij die grote hoeveelheid water flink opgeknapt. Veel jong groen heeft ervan geprofiteerd en bomen die het niet makkelijk hadden zijn weer aan een tweede leven begonnen. Ook de vogels moeten het hierdoor weer beter hebben gekregen. Want waar water is en dan zeker waar ondiep stilstaand water is, leven veel insecten en leven veel muggen. Daar moeten dit broedseizoen veel jonge vogels van geprofiteerd hebben. Toch zijn de futen niet tot broeden gekomen en de twee koppels dodaars gelukkig wel. Die hebben verschillende jongen gekregen, hoeveel exact weet ik niet.

de kletsnatte zandverstuiving
vorige week zelfs met een beetje ijs

De futen zag ik vorige week prachtig synchroon zwemmen zoals ze dat in de baltsperiode ook doen. Ik hoop dat dit het voorbereidende werk voor komend voorjaar is. Het zou toch prachtig zijn als ze hier in de boswachterij weer tot broeden kwamen? Het waterpeil in de leemputten is heel de zomer prachtig hoog gebleven en het grondwaterpeil is perfect. Zo zie je maar wat water doet. Het bepaalt zoveel en zeker het broedsucces van de futen en dodaarsjes zijn hiervan afhankelijk want geen water geen vis en geen insecten en dus ook geen jongen.  Zelfs in de grote open kom, de zandverstuiving waar ik nog nooit van mijn leven zoveel water heb zien staan, staat al de hele zomer tot nu toe een aardige plas water. Het ziet er ook zo natuurlijk uit alsof het al jaren zo is, dat zelfs watersnippen deze plek hebben omarmd. Hier zie ik al vanaf het begin van dit jaar met regelmaat watersnippen opvliegen. Laten we hopen dat 2025 het jaar van de futen wordt.

Wil je meer weten van deze prachtige en sierlijke fuut, klik dan op de link;

https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/fuut

Toppervrouwtje in de Delta.

topper vrouwtje, 4 dec 2024

Toppers lijken sprekend op kuifeenden maar als je ze eens goed bekijkt en er de tijd voor neemt zie je toch wel enkele uitgesproken verschillen. Het is dan ook vooral in het gedrag te zien. Naast het gedrag ziet de vogel er wel anders uit maar ook hier geldt weer dat je daar wel even de tijd voor moet nemen. Als je er niet op berekend bent kijk je makkelijk over deze vogel heel en scheer je hem over kuifeendenkam. 

Afgelopen week speurde ik de buitenhaven bij Stellendam af en had het toppervrouwtje vrijwel direct in de telescoop. Het was duidelijk een topper en geen kuifeend. Een stukje groter en drukker dan de vrij kalme kuifeend die meestal met de kop in de veer ronddobbert. De grote witte "ring" rond de snavel en de iet wat rode tot roodbruine gloed maakten het verschil. Jammer van het sombere en donkere weer waardoor de foto ook wat aan de donkere kant bleef.

De topper, een volwassen vrouwtje was erg actief en was veel onder water, bestreek al duikend een groot deel van de buitenhaven en dook op steeds onverwachte momenten en plaatsen op. Het is best bijzonder om hier een topper te zien want dit zijn meer vogels van de grote wateroppervlakten zoals de ondiepe Wadden, het IJselmeer en Markermeer. Daar kunnen in de winter duizenden toppers bij elkaar zitten. 

Een groot deel van de toppers overwintert in ons land en dan zie je maar weer hoe belangrijk bijvoorbeeld de Wadden zijn. Daar moeten we eigenlijk van afblijven en de boel met rust laten. Broeden doen ze in Noord-Europa en Siberië en niet hier. 

feb. 2017 Beneden Spieringpolder, Biesbosch

Zomaar een paar toppers komen zo zuidelijk als de Delta, die zijn denk ik gewoon doorgeschoten en kunnen het hier wel uithouden want ze zitten hier weken achter elkaar. Verder landinwaarts wordt het wel wat lastiger. Op een incidentele topper in de Biesbosch na, heb je het wel gehad denk ik.

Het zijn trouwens meestal de vrouwtjes die zuidelijker komen dan de mannetjes. Dus het mannetje hiernaast op de foto was een uitgesproken uitzondering op de regel. Die zat zelfs een aantal weken in de Biesbosch tussen de grote groep kuifeenden. Het was dan ook wel even zoeken om hem te vinden. 

Wil je meer weten van deze bijzonder wintergast, klik dan op de link;

https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/topper

Duikende alk voor de kant.

een beetje nieuwsgierig

Alken zijn echte zeevogels en lopen doen ze niet graag. Om een alk te zien moet ik bijna altijd de zee op en heel soms zie ik ze aan de kust. Meestal is dat geen goed teken want dan schort er iets aan het beestje. Als de wind een beetje gunstig staat en zijn best doet, kan ik ze wel eens voorbij zien vliegen. Het is dan goed opletten of het geen zeekoet is want die twee lijken in de vlucht sprekend op elkaar. Als aan de kust voorbij vliegen is dat meestal wel een flink stuk uit de kant.

de grote dikke snavel van de alk

De alk heeft een grote dikke snavel, de zeekoet een wat dunne spitse snavel en die laatste steekt ook zijn poten ver naar achteren. De poten van de alk zijn in de vlucht niet te zien. Ze vliegen razendsnel net als de zeekoeten en dat maakt de herkenning van de soort er niet makkelijk op. Als ik er niet zeker van ben welke van de twee het is en toch een melding wil maken op waarneming.nl, kies ik voor de optie "zeekoet of alk". Dan maak ik in ieder geval geen vergissing in de soort.

Gisteren stond ik aan de kust en dobberde een alk voor de kant. Dit was zeker geen zieke vogel want hij dook naar voedsel dat het een lieve lust was. Hij was meer onder water dan boven water. Heel soms zie ik dit gedrag van dichtbij en dat is prachtig om te zien. Hij heeft zo wel iets pinguïnachtigs. Een zeekoet zit er met zijn dunne snaveltje dan wel wat anders uit terwijl de bouw verder hetzelfde is.

zeekoet met zijn spitse snavel

Ook die kom ik heel soms weleens onder de kust tegen. En die heb ik ook op deze plek gezien maar ook hier geldt weer dat je op zee een veel grotere trefkans hebt dan hier aan vanaf de kant aan de kust.

Zeekoeten en alken hebben het de afgelopen paar jaar wel erg slecht gehad met de vogelgriep en zijn duizenden vogels gestorven. Ik herinner mij de beelden nog van de nieuwsuitzendingen waarin je mensen met witte pakken en vuilniszakken langs de waterlijn zag lopen om dode zeekoeten en alken te rapen. Ik weet niet of het nu alweer wat beter gaat met deze prachtige en uitgesproken zeevogels. Het zou in ieder geval mooi zijn als dat zo was.

Wil je meet weten van deze bijzondere zeevogel, klik dan op de link;

Alk | Vogelbescherming

Over veerkracht gesproken.

Kokmeeuwen hebben het door de vogelgriep de laatste jaren niet makkelijk gehad. Veel vogels zijn gestorven en dat komt ook door het gedrag van deze koloniebroeder. Ze zoeken elkaar op en zitten in grote aantallen dicht opeengepakt bij elkaar op de nesten. Op het eiland in de Hardenhoek in de Biesbosch zitten in het broedseizoen makkelijk 2.400 broedparen en dat is met zo’n besmettelijke en dodelijke ziekte vragen om moeilijkheden.

broedkolonie van kokmeeuwen

Ik heb vorig jaar in de broedperiode de mannen in witte pakken de dode vogels zien rapen op het eiland. Vele honderden kokmeeuwen zijn toen gestorven en maar weinig eieren zijn toen uitgebroed laat staan dat kokmeeuwtjes destijds zijn uitgevlogen. De jonge vogels waren nog niet sterk en erg kwetsbaar dus dat kan zomaar een generatie gekost hebben.

En wat mij dit jaar opviel is dat de aantallen toch weer op niveau waren. Heel bijzonder om te horen dat ook dit jaar weer dik 2.300 kokmeeuwen op het eiland hebben gebroed. 

kokmeeuw op het nest

Over veerkracht gesproken! Toch knap dat zo’n groep zich in zo’n korte tijd kan herstellen. Ditzelfde succesverhaal heb ik overigens onlangs ook al een keer gehoord van grote sternen. Een hele populatie was door deze dodelijke ziekte weggevaagd en dit jaar zaten daar op de bekende broedplaatsen weer flinke groepen grote sternen te broeden. Werkend aan een volledig herstel. Wat een geweldig nieuws was dat toch.

Ik denk dat door zo'n "zuivering" de sterke exemplaren overblijven en dat die ook de sterkste en grootste legsels produceren en dan kan zo'n hele groep snel in aantal toenemen. Neemt niet weg dat de ziekte ook nu nog steeds de kop weer opsteekt en ook sterke beesten aantast en  uiteindelijk neemt zo populatie toch af. 

Wil je meer weten van deze veerkrachtige meeuw, klik dan op de link; https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/kokmeeuw