Aan de rand van het land.

wat lijken ze op elkaar

Aan de rand van het land, bij Westkapelle aan het Puinpad was het te doen. Al enkele dagen achtereen werd daar de bruine boszanger gezien en gehoord. Wij waren een weekje op vakantie en zaten vlak in de buurt dus dan moet je toch een keer een poging wagen om de bruine boszanger te spotten.

Bij de bruine boszanger heb ik steevast het liedje van Travasi in mijn hoofd, “kleine wasjes, grote wasjes, stop maar in je wasmachine”. Waarom weet ik niet maar dat is al jaren zo, zolang ik van het bestaan van die bruine boszanger heb gehoord. Grappig en niet vervelend bedoeld.  Bij sommige vogels heb je een ezelsbruggetje nodig om hem te onthouden en bij de ander heb je gewoon een beeld gevormd. 

Langs het Puinpad, vlak achter de hoge duinen was het een drukte van jewelste, niet van speurende vogelaars maar van enorme groepen overtrekkende vogels die op weg waren naar betere oorden. Het waren vooral vinken, lijsters, merels, sijzen, houtduiven, spreeuwen en kepen. Vast en zeker zaten in die enorme groepen vogels ook bijzondere exemplaren maar die waren er voor mij in dit geweld niet uit te halen. Ze zochten de luwte van de hoge duinen want er stond een stevige zuidwesten wind.

enorme groepen laag overvliegende vogels

De bruine boszanger is geen vogeltje wat je zo een, twee, drie herkent struikgewas verborgen houdt, zeker niet als hij zich diep in het struikgewas verborgen houdt.  Het roepje is daarentegen, als je het tenminste eerst goed hebt beluisterd, wel goed te herkennen. Ik trof op het Puinpad een ervaren vogelaar die met geluidsopname apparatuur de wacht hield. Hij was al een half uur aan het zoeken maar vond hem niet. Een tijdje later toen we samen richting de laatste melding van een dag ervoor liepen, hoorden we hem luid en duidelijk. Hij bleef onzicht-baar maar zat werkelijk niet verder dan twee meter van ons vandaan. De vogelaar kon een perfecte opname maken.

de bruine boszanger

Twee dagen later bezocht ik de plek opnieuw en ook nu duurde het weer een half uur voordat ik hem hoorde terugroepen. Ik speelde het geluid wel dertig keer af op mijn telefoon en werd uiteindelijk beloond met exact dezelfde zang als mijn opname.

De bruine boszanger lijkt op een soort tjiftjaf, leeft in zuidoost Azië en overwintert in Noord India tot in Mongolië. Jaarlijks worden ze in deze periode bij ons waargenomen, Het zijn de zogenaamde afzwaaiers en vermoedelijk vinden ze de weg ook weer terug. Het aantal bruine boszangers is van een enkeling per seizoen naar een vijftal of iets meer gegroeid wat de kans op een waarneming alleen maar vergroot. Ik was er weer blij mee maar vind het wel jammer dat hij net niet een metertje verder naar de rand van het pad kwam zodat ik hem ook kon zien of beter nog ook kon fotograferen.

Wil je meer weten van deze vrolijke boszanger, klik dan op de link; https://nl.wikipedia.org/wiki/Bruine_boszanger