Een heel ongewoon en op zijn minst onverwacht tafereel, een grote zilverreiger die in de Biesbosch een platvis vangt. Vandaag zagen we de desbetreffende zilverreiger worstelen met een net gevangen vis. Hij had ook wat omstanders om zich heen verzameld die minstens net zo verbaasd waren als wij. Een kleine zilverreiger, diverse kokmeeuwen en een kraai stonden links en rechts naast hem. De bot was, schat ik een centimeter of vijftien tot twintig. De reiger probeerde de vis met de kop eerst naar binnen te laten glijden, maar die was te breed. Logisch want de platvis is plat en breed met beide ogen aan een kant van de kop, de "bovenkant" genoemd. Keer op keer wierp hij de vis een stukje omhoog om hem daarna op te vangen met zijn lange smalle gele snavel. Een onbegonnen actie.
 |
| Zwaaikom eind vijftiger jaren |
De vis, een bot behoort niet tot het standaard menu van de grote zilverreiger. Normaal vangen ze voorntjes, bliekje of baarsjes, mooi rond en niet te lang, glijden deze visjes in de vorm van een torpedo met de kop naar voren, makkelijk naar binnen. Een bot is een platvis die normaal gesproken in zout water zoals de Delta en de Wadden voorkomt maar ook makkelijk kan leven in brak en zoet water. Deze platvissoort komt ook in de Rijn tot in Zwitserland voor.
Ik kan me nog goed herinneren dat ik als klein manneke vaak botjes en krabben ving in de "zwaaikom" van het Wilhelminakanaal. De zwaaikom was een verbreding van het kanaal zodat de Zweedse coasters, nadat ze hun houtlading voor de Simfa, een houtfabriek in Oosterhout gelost hadden, konden keren. In die tijd stond het Wilhelminakanaal via de Biesbosch nog in directe verbinding met de Noordzee. We hadden destijds ook eb en vloed in het kanaal en niet te weinig ook. Met springtij kwam het voor dat het water tot op de brug stond en de auto's langzaam door het water richting Den Hout reden. Met de voltooiing van de Deltawerken verdween het tij in Oosterhout.
Deze vis, de bot, familie van de schol, kan dus in zoet water leven maar het is vele jaren geleden dat ik er een in het binnenland heb gezien, groot was de vreugde dus en tegelijkertijd enorm veel spijt dat mijn camera met telelens honderd meter verderop nog in de auto lagen.
De bot leeft bij voorkeur in een getijde gebied en aangezien dat we dat niet meer hebben in Oosterhout zal de bot uiteindelijk ook wel vertrokken zijn. In de Biesbosch heb je dat nog wel, weliswaar in geringe mate maar dus voldoende voor de bot om dit gebied als zijn leefgebied te maken. Met deze waarneming en de herinnering aan vroeger maakte dat het weer een topdag was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten