Winter, een aflopende zaak!?

Oranjepolder in februari

Het is inmiddels weer februari en de winter vordert gestaag. We hebben nog niet met extreme kou te maken gehad en dat is maar goed ook want er zijn nogal wat vogels die daar slecht tegen kunnen. Denk maar aan de ijsvogels en blauwe reiger. Wat mij betreft blijft het zo en ik zie dat er ook vogels bij zijn die er net zo over denken. Met name de ekster op het plein voor ons huis en de roeken in de Oranjepolder zijn al begonnen met het verslepen van wat takken. Ik denk dat de renovatie van de nesten van het afgelopen jaar inmiddels in gang is gezet.

Voorzichtig zingt de heggenmus, knikken de futen naar elkaar, roffelt de specht voorzichtig op een boomstam en paren de wilde eenden. Gedrag dat vooral bij het voorjaar hoort en dat stemt je vrolijk. Ik vermoed dat de kleine zwanen zich in de Gecombineerde Willemspolder voor de lange terugreis naar huis groeperen want hun aantal zit nu al boven de tweehonderd. Allemaal voorzichtige voortekenen van een nieuw seizoen.

Dat groeperen van vogels is een echt winterdingetje. Spreeuwen, eenden, putters, meeuwen, meerkoeten en ook waterhoentjes zoeken elkaar in de winter op. Waarom dat ze dat precies doen is mij niet geheel duidelijk. Ze trekken niet gezamenlijk naar warme streken maar blijven gewoon in Nederland. Geeft samenscholen een gevoel van veiligheid omdat een groot deel van de natuurlijke bescherming weg is? Het kan bijna niets anders zijn, want een groot nadeel hiervan is dat een groot deel van het schaarsere voedsel nu gedeeld moet worden met de vele soortgenoten.

waterhoentje in Het Kromgat

In de Oranjepolder zijn het zo'n kleine twintig waterhoentjes die dicht bij elkaar over het lage dijkje van Het Kromgat scharrelen. Samen zwemmen en wegrennen als ik er met de hond aankom. Even plotseling verdwijnen als er een dun laagje ijs ligt en god weet waar ze dan ergens uithangen. Als het ijs dooit, zijn ze direct terug alsof er niets gebeurd is. Een wonderlijk fenomeen! Nog even en ieder gaat zijns weegs, koppeltjes zoeken een eigen gebiedje uit om daar aan het nageslacht te werken. Het is duidelijk, de winter is een aflopende zaak.