Drieteentjes Deel II

drieteentjes op een golfbreker in Cadzand

Afgelopen week zag ik niet alleen drieteen- meeuwen maar ook drieteenstrandlopers op het strand van Cadzand. Die drieteenstrandlopers zijn een stuk algemener en zijn meestal langs de waterlijn te vinden. Met name in het winterhalfjaar zitten ze hier en in het voorjaar vertrekken ze weer naar de noordelijke broedgebieden. Ze zitten altijd aan de kust, vaak in grote groepen en rennen met de golfbewegingen heen en weer. 

Dat ze zo makkelijk kunnen rennen komt omdat ze geen achterteen hebben en alleen drie tenen hebben die naar voren wijzen, vandaar hun naam denk ik. Het is de enige strandloper die de achterteen mist, alle andere vogels zoals de bonte strandlopers hebben ook drie tenen en die hebben dan ook nog een achterteen. Lopen gaat de steenlopers ook heel goed af maar ze leggen het wel af tegen die drieteentjes. Dat zorgt er trouwens ook voor dat een drieteenstrandloper nooit op een tak of reling van een boot kan gaan zitten, Hij zou door het gebrek aan grip direct voor- of achterover vallen.

een op Groenland geringde drieteen(groene vlag)

Tussen de groep drieteentjes op het strand bij Cadzand liep ook een drieteentje met pootringen. Vijf stuks maar liefst, twee kleurringen aan iedere poot en aan een poot ook nog een zogenaamde vlag. De kleurencombinatie bepaalt de identiteit van het beestje en zo hebben alle vogels in dit ringproject hun eigen kleurencombinatie. 

De drietenen worden in Groenland, waar ze geboren worden, geringd en ze worden na het uitvliegen teruggezien aan de Nederlandse en Belgische kust waar ze overwinteren. Een deel maakt hier alleen een tussenstop op weg naar west Afrika. Als ze voldoende aangesterkt of opgevet zijn, vliegen ze verder door naar Namibië in het westen van Afrika en blijven daar overwinteren. 

drieteentjes op een strekdam is zeldzaam

Deze kleine vogeltjes van een gram of 50 vliegen dan bijna 22.000 kilometer heen en weer en dat is toch bijna niet voor te stellen dat ze dat elk jaar weer presteren? Grote stukken van deze reis volgen ze de kustlijn van Afrika en Europa maar ze moeten ook grote delen van de tocht over water vliegen. En dat is heel erg gevaarlijk want even rusten en wat eten is er echt niet bij. 

Als je overmant wordt door vermoeidheid kan het zomaar afgelopen zijn en plons je zo in zee. Ik denk dat dat ook het lot is van heel veel trekvogels. Zo zag ik meerdere keren zangvogels uitgeput neerploffen op een  schip waar ik dan op verbleef. Roodborsten, goudhaantjes, merels, zwartkoppen en lijsters, doodmoe bleven ze dan zitten en overwonnen hun angst voor ons. 

Wil je meer weten van deze snelle strandsprinter, klik dan op de link;