 |
| hongerige lepelaar |
Afgelopen week zag in in de Biesbosch een groepje van zeven lepelaars in het ondiepe water van de Hoge Hof neerploffen. Ze waren letterlijk uitgehongerd want zodra de tenen de zandbodem raakten, ging de snavel diep het water in en begon het bekende zeefwerk. De snavel ging snel van links naar rechts en weer terug en bleef maar heen en weer gaan. Ze zochten onafgebroken naar voedsel en struinden zo het water voor de rietkraag minutieus af. Ze legden zo een afstand van een kleine honderd meter al foeragerend af en alsof er een fluitje als startsignaal klonk, vlogen ze weer op om hun reis verder te vervolgen. Net genoeg calorieën ingenomen voor de volgende etappe.
Dit was duidelijk trekgedrag. De vogels kwamen volgens mij rechtstreeks via Zuid-Europa uit Afrika en waren onderweg naar de broedgebieden waar die ook ergens in ons land moge zijn. Ze hadden een reis van vele duizenden kilometers met tussenstops in Spanje en Frankrijk achter de rug. De zogenaamde tankstations waar noodzakelijke energie ingeslagen moet worden. Het zijn grote vogels die op eigen kracht vliegen en niet zoals andere grote trekvogels zoals ooievaars die grote afstanden af kunnen leggen door op de thermiek te zweven.
 |
| 6 van de 7 lepelaars |
De kleine pitstop van vorige week zal wel genoeg voedsel opgeleverd hebben om weer een flink stuk van de lange route af te leggen. Later die middag ben ik nog langs de geijkte lepelaar stekken gereden om te kijken of ze nog ergens aan het foerageren waren maar ik kon ze niet meer terugvinden. Duidelijk doortrekkers dacht ik nog. Het zal niet lang meer duren of de grote groepen lepelaars zullen in de Biesbosch weer dagelijks te zien zijn. Het gaat dan om twee tot drie groepen van vijftig tot zeventig lepelaars die dan dicht bij elkaar met de kop in de veren in ondiep water staan te rusten.
 |
| zeven en nog eens zeven |
Februari is de maand dat de lepelaars naar ons land terugkeren en in september vertrekken ze weer. Half jaartje hier, half jaartje daar zo ziet het leven van een lepelaar er uit. Er zijn al wel een paar exemplaren die de lange reis niet meer maken en hier in ons land blijven hangen. De vogels nemen de gok dat de winter niet te streng wordt en er voldoende voedsel beschikbaar is.
Als ze vanaf februari hier arriveren hebben ze even de tijd nodig om voldoende aan te sterken om eind maart aan het broedseizoen te beginnen. De planning let erg nauw want de jongen zijn zo aan het eind van juni zelfstandig en ze hebben dan een maand of twee om sterk genoeg te worden voor de lange reis naar het zuiden. Zo krijg je toch wel veel respect voor die prachtige vogels. Ik heb de afgelopen dagen nog regelmatig aan deze kanjers gedacht.
Wil je meer weten van deze sierlijke vogel, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/lepelaar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten