Oog in oog met....

Oog in oog met een parelduiker.

Het was alweer even geleden dat ik de parel-duiker had gezien, dat was namelijk op 11 november 2017. Het blijft altijd lastig om deze wintergast te spotten en je moet er vrijwel altijd voor naar de kust. Ze worden ook wel land- inwaarts gezien maar eigenlijk nooit bij ons in de buurt. Gisteren had ik het geluk om er aan de kust weer eens een paar te zien. Ik denk dat het er in totaal een stuk of zes waren.

In de winter ziet deze duiker er, net als de andere duikers die in de winter voor onze kust verblijven, hetzelfde uit. Een langgerekt grijs met wit lichaam en een scherpe dolkachtige snavel. Het komt dan aan op accenten zoals een witte plek ter grootte van een flink ei op de flanken bij de parelduiker tot een buiten proportionele dolksnavel bij de ijsduiker waar de rest van het lichaam ook anderhalf keer zo groot is als van een parelduiker en roodkeelduiker.

de "ei grootte" witte flank is goed te zien.

In de vlucht is het een ander verhaal, dan valt de roodkeelduiker weer op door de op- en neergaande beweging van het lichaam en doorhangende hals van de vogel. Dat hebben de andere duikers dan weer niet. En zo komt het aan op de details als het om herkenning van de soort gaat.

In de zomer wordt het allemaal weer een stuk makkelijker, dan zijn de duikers prachtig gekleurd en scherp getekend. Maar om je te kunnen vergapen aan deze prachtige vogels moet je wel op pad. Zo zag ik prachtig gete-kende ijsduikers in west Canada, parelduikers in hun krijtstrepen pak in Schotland en roodkeelduikers met donkerrode stropdas in Finland en Schotland. Wat een verschil met het min of meer saaie winterkleed, dan moeten ze het toch hebben van hun postuur en gedrag want dat is ook de moeite waard.

Wil je meer weten van de p-p-p-p-parelduiker, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/parelduiker