De merels laten zich ook nu nog erg vroeg horen, vanmorgen hoorde ik de eerste merel om 4.33 uur zijn keel schrapen om vervolgens zijn beheerste melodieuze zang te laten horen. En voor wie een beetje op de vogels om hem heen let, hoort ze tot 's-avonds laat zingen. Vaak als het bijna donker is vliegen ze nog gauw van boom naar boom om een geschikte plek voor de nacht te kiezen. Ze laten dan nog even hard hun alarmroep horen, "opzij ik moet er langs". En ik denk dat dit de vogelsoort is die in de zomer met soms wel meer dan achttien uur de langste dagen maakt. Nee, het is voorwaar geen uitslaper.
 |
| pagina uit "Nederlandsche vogelen"(1770) |
Bijna elke achtertuin heeft wel zijn eigen merelkoppel, het territorium is niet erg groot en je begint ze op den duur ook te herkennen. Soms zijn ze zelfs handtam te maken, mij lukte het om een merel uit de hand te voeren. Nou ja, uit de hand, ik wierp hem op amper een halve meter piertjes toe die hij dan gretig verorberde. Hij kende mij ook, tenminste dat denk ik, want hij vloog niet weg als ik in de tuin kwam. Meestal hipte hij een stukje opzij, zodat er toch een veilige afstand tussen ons bewaard werd. Er was zeg maar, genoeg tijd om op tijd weg te vluchten. Ons koppeltje merels broedde ook een keer of drie per seizoen in onze tuin, elke keer in een nieuw nestje. Ik schat dat dit koppel een jaar of vijf, zes bij ons is geweest. Ik heb ook een keer een verhaal van iemand gehoord dat een merel regelmatig de keuken binnenkwam om te kijken of nog iets lekkers te halen viel. Dat zou bij ons niet gaan, want het zwarte monster, onze Jim accepteert geen indringers in zijn territorium, ook geen kleine vogeltjes. Woest blaffend, verjaagt hij alles met veren met een voorkeur voor dikke houtduiven.
 |
| zanglijster |
De zang van de merel heeft een warme klank en verveelt nooit. Zijn familielid de zanglijster, waarvan gezegd wordt dat die een nog mooiere zang heeft, vind ik persoonlijk veel minder mooi klinken. Het zijn vaak harde repeterende klanken, drie keer hetzelfde geluid en verder. Het geluid van de zanglijster is echter wel uniek, je kunt de individuele lijster makkelijk leren kennen, in het dagelijkse rondje met de hond kom ik er drie tegen die alle drie een eigen herkenbaar lied zingen. Merels variëren iets teveel om ze op basis van hun lied te onderscheiden.
Vanwege die mooie zang, werden in het verleden merels vaak in kooitjes gehouden en ik kan mij dat ook herinneren dat onze buurman van twee deuren verder een merel in een kooi naast de keukendeur had zitten. Hij zorgde goed voor de vogel, dat weet ik nog wel, het beestje kreeg verse meelwormen en nu in ruil daarvoor wilde hij wel zingen. Hij zong zijn mooiste lied altijd in de zomer, 's-avonds als het net geregend had. Het leek er dan op alsof hij er plezier in had dat er een mals buitje was gevallen en de piertjes naar boven kwamen. Hij kon ze zelf jammer genoeg niet vangen, hij mocht zijn kooitje niet uit en dat is eigenlijk wel jammer. Daarom, vogels, laat ze vliegen!
Wil je meer weten van deze zwarte volkszanger, klik dan op de link;
http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/143
Geen opmerkingen:
Een reactie posten