 |
| een jubileum moet op een gepaste manier gevierd worden |
Niet alleen vogels vliegen voorbij maar ook de tijd vliegt voorbij. Op 7 juli 2015 schreef ik mijn eerste blog over de jonge ransuil die onze tuin als zomerverblijf had uitgekozen. We genoten toen elke avond van zijn vertrek uit de acacia die achterin de tuin staat. Steevast op hetzelfde tijdstip zagen we hem op jacht gaan. Deze gebeurtenis was voor mij aanleiding om te gaan "bloggen" en inmiddels is dit nummer 200. Twee keer per week een stukje schrijven over vogels en de Oranjepolder werd de regelmaat die mij hielp om scherper te leren kijken en luisteren naar vogels. Het is voor mij absoluut de beste leerschool geweest.
 |
| De Oranjepolder met zicht op de natuurtuin aan de Domeinweg |
Want dat is wel waar het schrijven van stukjes van afhankelijk is, interessante waarnemingen doen. En interessante waarnemingen doe je alleen maar als je bewust luistert en kijkt naar de natuur om je heen. Gedachteloos, het hoofd lekker leeg maken tijdens een wandeling is ook fijn maar levert weinig materiaal voor een stukje op. Ik ben er nu scherp op, wat zit daar, wat vliegt daar hoog in de lucht en wat is dat geluidje toch. En, ik ken die zang maar wat is de naam van dat vogeltje ook alweer? wel of geen oogstreep wel of niet voorbij het oog, lichte pootjes, donkere pootjes, schud maar in mijn pet.. Zo ging het de maanden daarna. Vaak ook geholpen door Wies, die ook scherp geworden, steeds zegt als ik vertel over wat ik onderweg zag, "daar zit wel een stukje in"!
 |
| jonge gewonde boomvalk |
Al twee jaar genoeg inspiratie, genoeg te beleven en te genieten. Die twee jaar heeft ook een hele mooie Oranje- polderlijst met bijzondere soorten opgeleverd, broedende roodborsttapuiten, broedende boomvalken, regenwulpen, velduilen, bosrietzangers, kleine- en wilde zwanen, ijsvogels, blauwe kiekendief, paapje, gekraagde roodstaart, blauwborst, waterral, zwartkopmeeuw, tafeleend, broedende grasmussen, "onze" ransuil enzovoorts, enzovoorts.
Maar bij een vogel die ik deze afgelopen jaren in de Oranje- polder zo graag zag en hoorde moet ik tijdens mijn jubileum wel even stilstaan. Het is namelijk de patrijs. Deze prachtige hoender, vogel van de akkerranden en vooral van de schemer, want dan hoor je hem al van ver, is de laatste paar jaar parallel aan de landelijke trend sterk achteruitgegaan. Van 5 roepende mannetjes naar slechts 1 roepend mannetje dit jaar. Gelukkig hoorde ik gisterenavond dat mannetje nog roepen, dus hij zit er nog. Het zal toch niet waar zijn dat we deze vogel gaan verliezen? Een verlies van 80% in twee jaar herstel je zomaar, niet zonder ingrijpende maatregelen en die zijn niet gepland. Gelukkig zijn er her en der in Brabant mooie initiatieven om de patrijs een helpende hand toe te steken en zo de teruggang tegen te gaan. Wie weet gaat dat hier in de buurt ook nog eens gebeuren.
Wil je meer weten van de oer Hollandse akkervogel, klik dan op de link;
https://www.vogelbescherming.nl/ontdek-vogels/kennis-over-vogels/vogelgids/vogel/?vogel=164
Geen opmerkingen:
Een reactie posten