Roodborsttapuit

waaks mannetje

Soms zou ik willen dat de boeren niet zo netjes waren en de akkers en weides er wat rommeliger bij lieten liggen. De Oranjepolder was altijd al een net poldertje maar de oude weidepaaltjes bleven gelukkig staan. Langs de Otterweg stonden al jaren en jaren weidepaaltjes langs de akkers en de grasvelden nutteloos te zijn, want koeien lopen er al jaren niet meer. Nee, die staan voortaan een heel jaar op stal, schijnt economischer te zijn. De paaltjes stonden er tot afgelopen april van dit jaar. Toen moest alles ineens opgeruimd worden. Grote stapels oude, half verrotte paaltjes lagen op een hoop. Deze paaltjes hadden in de afgelopen jaren maar een functie, zangposten voor de roodborsttapuit en uitkijkpunt voor gele kwikken. De roodborst-tapuit is daardoor dus uit dit deel van de polder ook gewoon verdwenen. Maar gelukkig heb ik het koppeltje weer teruggevonden, ze zijn zomaar zonder aankondiging verhuisd!

een van de pas uitgevlogen jonge roodborsttapuiten heeft
net van moeders wat verse insecten te eten gekregen.

Ze zijn verhuisd naar de weides naast de schaatsbaan. Daar zag ik ze vandaag zitten. Niet zomaar, nee alarmerend, zowel mannetje als vrouwtje en het mannetje had een plukje insecten in zijn snavel. Wat verderop ontdekte ik waarom, er zaten namelijk drie jonge roodborsttapuiten op de afrastering van de schaatsbaan. Het zijn dappere vogels die zich niet zomaar uit het grasveld laten slaan. Volgens mij is dit deel van de polder ook nog eens een betere plek omdat hier wel een paar koeien in de wei staan en dat staat garant voor meer insecten en dus rijk gedekte tafel.

Wat verderop langs Het Kromgat zit ook een koppeltje en bij de Millenniumplas zit het derde koppel roodborsttapuiten. Bij elkaar zijn er dat heel wat meer dan ik ooit in de Oranje-polder heb gezien. Of dat komt dat ik wat beter oplet of dat er inderdaad meer zitten dan gewoonlijk, durf ik werkelijk niet te zeggen. Feit is wel dat het volgens SOVON goed gaat met deze soort, na een klein dipje een paar jaar geleden, hebben ze de stijgende lijn weer te pakken.

mooie ontwikkeling van de soort

Het zijn prachtige vogels die in het Engels stonechat heten. Deze naam past heel erg goed bij deze vogel en geeft ook goed aan hoe zijn alarmroepje klinkt, het klinkt namelijk net alsof je twee steentjes tegen elkaar tikt. En dat alarmroepje is tevens een prima signaal om ze snel te vinden want dat geluidje hoor je al van verre en verraad precies de plek waar ze uithangen. Dus, ga naar de Oranjepolder nu ze er nog zitten.

Wil je meer weten van deze onopvallende verschijning, klik dan op de link;
http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/183