 |
| een mooi stukje bos |
Voor de zwarte spechten gaat het broed- seizoen voorzichtig aan beginnen met wat territoriale schermutselingen en vooral veel geroep. Zij zijn niet de enigen, alleen gaat dat overdag een stuk rustiger, ik heb het dan over de uilen in de Boswachterij. De bosuilen zitten over een paar weken alweer op eieren en niet lang daarna doen de ransuilen hetzelfde. Om van de balts en zang van de uilen wat mee te krijgen, moet je nu na zonsondergang in het bos zijn. Met name de bosuil heeft een mooie roep die overigens het hele jaar wel eens te horen is. Afgelopen zomer hoorden we in augustus op ons vakantieadres aan de kust bij Schoorl elke nacht bosuilen roepen.
 |
| de bosuil kijkt alert in mijn richting |
De bosuil die ik wekelijks in de Boswachterij in steeds dezelfde boom zie zitten, zal daar vermoedelijk ook gaan broeden. Ik vermoed namelijk dat het een vrouwtje is. Bosuilen zijn strikte standvogels en ook nog eens afhankelijk van een relatief klein gebied. Ik maak me erg zorgen om deze uil omdat steeds meer mensen het beest weten te zitten en de kans op verstoring steeds groter wordt. Het is een compleet ander verhaal als de roestplaats van de ransuilen. Elke winter zitten de ransuilen van november tot februari in dezelfde boom en zijn inmiddels een toeristische attractie geworden. Ook jammer voor de rust van deze vogels maar hier loop je geen risico op verstoring van broedende ransuilen omdat ze na februari elders hun goed verborgen broedterritorium innemen.
 |
| een roestende ransuil |
De bosuilen doen het goed in de Boswachterij en er zitten vermoedelijk 6 broedparen. De tellers van Nieuwe Vogelatlas van Nederland hebben hier 3 jaar lang rondgelopen en geïnventariseerd. Het aantal is dus niet uit de lucht gegrepen. Bosuilen jagen voornamelijk op bosmuizen en kleine zang-vogeltjes en dat doen ze vanaf een lage zitpositie, een omgevallen boom, stronk of verhoging in het landschap. De hoogte varieert van een halve meter tot een meter of drie boven de grond, voorwaarde is een goede aanvliegroute.
Dat heb ik nog niet meegemaakt maar wie weet wat ik op mijn vroege vogelwandelingen nog ga zien. Afgelopen jaar werd ik in hetzelfde gebied al twee keer getrakteerd op een aanwezige boommarter en vrijwel elke keer op een havik en laten die twee nou ook nog eens de grootste bedreiging van de bosuil zijn.
En het zijn niet alleen de natuurlijke vijanden die een bedreiging vormen. Ik denk dat wij met onze kijkers en fototoestellen voor de bosuil een grotere bedreiging zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten