De dag dat we na bijna vijf maanden geen ransuil in onze tuin hebben, valt ons zwaar. Het klinkt dramatisch maar dat is het natuurlijk niet, want we mogen terugkijken op een hele bevoorrechte tijd dat een jonge ransuil in onze tuin is opgegroeid. Elke ochtend even de tuin inlopen om te kijken of hij veilig is thuisgekomen, 's-avond, na zonsondergang zaten we in onze tuinstoelen gespannen te wachten totdat hij vertrok naar de polder, registreren op waarneming.nl, braakballen rapen en af en toe een foto maken.
 |
| Dit is 'm, als je hem ziet, bel of mail mij direct want we missen 'm. |
Maar vandaag is de dag dan toch aangebroken dat hij vertrokken is. Waarschijnlijk is hij gisterenavond al zijn familie of zijn soortgenoten gaan opzoeken want hij is vanmorgen niet teruggekeerd naar zijn vaste stek bij ons in de tuin. Ransuilen roesten in het najaar vanaf oktober tot eind februari in groepen bij elkaar. Alweer een paar jaar kunnen we ze vinden bij de waterleidingmaatschappij achter de Katjeskelder en in de bossen van Surae.
Morgenochtend ga ik op zoek naar de roestende ransuilen in de bossen van Dorst. Ik heb zijn signalement op mijn netvlies, een foto op mijn telefoon en vastberaden loop ik morgen door het bos om "onze" uil te vinden en alle goeds voor de toekomst te wensen, want dat hebben we nog niet kunnen doen. En de vraag of we hem ooit nog in onze tuin terug zullen zien, houdt ons nu nog wel even bezig.
Wil je meer weten van deze "stille kracht", klik dan op de link;
http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/174
Geen opmerkingen:
Een reactie posten