 |
| veldleeuweriken zoals we ze in onze polder al lang niet meer gezien hebben. |
Het is alweer bijna vier jaar geleden dat wij in de Gecombineerde Willemspolder tijdens de Atlasbloktelling een veldleeuwerik hoorden zingen. Een heerlijk geluid wat we helaas steeds minder vaak horen. In totaal is het aantal veldleeuweriken tijdens deze telling en de drie opvolgende jaren blijven steken op slechts één stuks. We hebben de afgelopen jaren vele, vele uren in deze polder doorgebracht maar nooit meer een veldleeuwerik gehoord tot afgelopen woensdag, elf mei om 19.25 uur. We stonden te genieten van de twee jagende velduilen toen we in de verte het zomerse geluid van de veldleeuwerik naar ons toe hoorden rollen. Ook deze keer kwam het geluid uit dezelfde hoek van de polder waar we het jaren geleden tijdens de bewuste Atlasbloktelling hoorden, waarschijnlijk een goed stekje voor deze incidentele bezoeker of zou er dan toch gebroed worden.
Tsja, hoe kom ik daar nu achter? Ik ben niet van plan door de velden te banjeren, op zoek naar een (on)mogelijk nest, temeer omdat hier nogal wat kieviten, scholeksters en zelfs wulpen broeden. Het is sowieso al een levensgevaarlijke plek voor al deze broedvogels en ik vergelijk deze plek wel eens met picknicken op verkeersknooppunt Ouderijn waar de A27 en A2 elkaar via twintig asfaltstroken kruisen. De vogels moeten hier constant oppassen, wegduiken, ontwijken, vluchten en soms ook sneuvelen. Het zijn kanjers die de eerste weken en maanden van hun kwetsbare leventje in deze polder weten te overleven.
De boeren nemen dit stukje cultuurlandschap wekelijks stevig onderhanden, is het niet om te ploegen, zaaien, eggen dan is het wel om te maaien en stront uit te rijden. Produceren, produceren, maximaal produceren daar draait het om. Een goed weidevogelbeheer is hier wel erg ver te zoeken.
Daartussenin, in sommige veilige veldjes en hoekjes wordt krampachtig en vastberaden voor nageslacht gezorgd. Ik ben bang dat het de veldleeuwerik de afgelopen vier jaar niet is gelukt om ook maar 1 jong voort te brengen. Er zijn nog maar zo'n 70.000 broedparen in Nederland over, dat is nog amper 10% van de 750.000 broedparen die we in 1970 nog hadden! Ik hoop dat deze vogel niet hetzelfde lot is beschoren als zijn familielid, de kuifleeuwerik die inmiddels in Nederland volledig verdwenen is. De allerlaatste kuifleeuwerik van Nederland zat tot afgelopen jaar in een nieuwbouwwijk van Den Bosch. Ik heb hem in maart 2015 nog gezien maar hij is nu helaas volledig weg uit Nederland. En dan te bedenken dat je zo'n veertig, vijfenveertig jaar geleden hele groepen kuifleeuweriken op straat zag zitten, druk bezig om de paardenmoppen, die de boerenknollen lieten vallen, uit elkaar te halen om zo de onverteerde zaden op te kunnen eten.
Laat het waarnemen van een veldleeuwerik in de Gecombineerde Willemspolder deze week een positieve ontwikkeling zijn en een aanzet zijn tot herstel. Dat is een mooie wens voor deze week.
Klik op de bijgevoegde link om te genieten van het geluid van de veldleeuwerik(geleend van vliegbasis Twente);
https://youtu.be/fHdIU3Ikq0A
Wil je meer weten van deze fantastische zanger, die tot grote hoogte kan stijgen, klik dan op de link:
http://www.vogelbescherming.nl/vogels_kijken/vogelgids/zoekresultaat/detailpagina/q/vogel/231
Geen opmerkingen:
Een reactie posten