Tropische verrassing in de polder

Zondagmorgen, het onweer is voorbij, de zon breekt door en het belooft een heerlijk warm en zonnig dagje te worden. Eerst maar eens een rondje door de polder want onze hond Jim moet zijn behoeften ook kunnen doen. En als zo vaak, is er toch weer iets aparts te zien. Een grote groep putters van wel dertig, veertig of wel meer vogels, vloog in een grote formatie laag over de kale akkers. Niet zomaar recht vooruit ergens naar toe? Nee, net zoals spreeuwen dat kunnen doen, vlogen ze in formatie in grillige patronen, weliswaar iets minder gestructureerd maar bleven heel goed als groep bij elkaar en in het zicht, een fantastisch beeld in de vroege ochtend.

Niks uitzonderlijks zul je zeggen, of het moet dan de grootte van de groep zijn, maar tussen al die putters zat een iet wat grotere vogel, fel groen lijf, knalgeel en oranje kop en dito kromme snavel. Het was een dwerg papegaaitje, ontsnapt of losgelaten omdat de baasjes op vakantie gingen. Ik dacht nog eventjes dat het een puttertje in een ernstige identiteitscrisis was, of een vrijgezellenfeestje, waarbij de aanstaande bruidegom gek verkleed mee op stap moet, maar dat was dus niet zo.

groep agapornissen gezien in Kenia

Hij volgde de putters naadloos in hun bewegingen alsof hij deze club allang kende en wist wat de bedoeling was. Hun taal spreken, dat leek mij niet logisch, zo'n papegaaitje uit Afrika verstaat zo'n Brabants puttertje niet, alhoewel, als dit papegaaitje Zuid Afrikaans spreekt snap ik wel waarom het samen vliegen zo goed ging.
Dit papegaaitje, een Fisher's Agapornis hoort trouwens tot het geslacht van de Agapornissen waarvan er zo'n 120 verschillende soorten zijn. En deze soort leeft in Tanzania, Oeganda en Kenia en nu dus ook in de Oranjepolder. Deze aanhankelijke vogeltjes noemen ze in het Engels "love birds". Ik hoop dat hij snel weer een nieuw baasje om van te houden vindt.

Polder spechten

Als er een vogelsoort genoemd moet worden die je in een weidse polder helemaal niet verwacht dan is het toch wel de specht. Spechten zijn met name vogels die zich het liefst in een bos ophouden en dan ook nog eens op dode bomen. Daar zitten onder de schors immers de meeste insecten en is het ook nog eens lekker hakken. Want hakken, dat doen ze graag. Alleen de groene jaagt graag op mieren in grasvelden en zie je dan ook vaak op de grond zitten. Ze hakken daarentegen hier in de polder wel zelf hun nest in een wilg of populier.



groene specht(m) met jong in de IVN natuurtuin

In de Oranjepolder zitten wonderwel, maar liefst twee soorten en die broeden er ook nog eens. Een koppel grote bonte spechten, dat leeft en broedt in het bosje achter de voetbalvelden van SCO en de ijsbaan. En een koppel groene spechten, scharrelt aan de andere kant van de polder in de buurt van de IVN natuurtuin. Daar hebben deze spechten overigens twee jaar achtereen succesvol gebroed.

Om die spechten op de foto te krijgen heb ik heel wat uurtjes in dekking gelegen en ik werd vrijwel altijd betrapt door deze slimme maar ook schuwe vogel. Lag ik daar doodstil in de struiken, zat die specht achter mij in een boom te roepen en meer waarschijnlijker, zat hij mij gewoon uit te lachen, dat zal het vrijwel zeker geweest zijn. Uiteindelijk kreeg ik het jong toch te zien, onder toeziend oog van het mannetje, te herkennen aan de rode baardstreep.

De nestboom van het koppeltje grote bonte spechten heb ik in dat dichte bosje nog niet kunnen ontdekken, maar ik zag en hoor de spechten met name in het voorjaar vrijwel dagelijks. Ik moest daar sowieso toch terughoudend zijn, want in dat zelfde bosje heeft dit jaar ook een koppel buizerds gebroed.

Spoorboekje voor uilen

 

Onze ransuil op 13 augustus


Op basis van mijn registraties, van vertrektijden van de ransuil en het ondergaan van de zon, ben ik tot een aantal conclusies gekomen, of ten minste tot een aantal aannames. Ik ben namelijk geen wetenschapper, hooguit een liefhebber van ransuilen en dan specifiek van onze eigen ransuil die alweer drie maanden in onze tuin dagelijks uitrust van zijn nachtelijke jachtpartijen. Het volgende viel op;


spoorboekje van onze uil

Ten eerste, de ransuil vertrekt altijd na zonsondergang. Ja zul je zeggen, dat weet ik ook wel, dat doen uilen immers altijd, 's-avonds en/of 's-nachts jagen. Maar dat weet ik nu namelijk 100% zeker(zie bijgevoegd vertrekschema) dat een ransuil in de schemer jaagt, want wij zien hem werkelijk elke dag volgens een vast stramien vertrekken. En het is ook nog eens zo, dat hij vrijwel altijd een uur na zonsondergang vertrekt(zie de trendlijn in de grafiek) of het moet erg bewolkt of donker weer zijn, dan gaat hij een stuk vroeger op pad. Dat is namelijk ook goed te zien in de grafiek, toen het begin augustus nogal eens donker en regenachtig weer was, hij vertrok toen veel eerder.

Ten tweede, hij gaat altijd, hij neemt geen "vrije nacht" , nee, er moet gegeten worden. Oftewel, de kachel moet branden en daar heeft hij toch wel een paar prooien per nacht voor nodig. Hard werken dus en hoe langer de nacht hoe beter dat lukt, maar dat betekent ook dat hij overdag minder tijd heeft om uit te rusten.

Samengevat zijn de volgende voor- en nadelen van een uilenwerkdag de volgende; in de zomer met lange dagen en korte nachten is het hard werken om in een korte nachtelijke periode voldoende voedsel te vinden. Het voordeel is dan wel dat je een lange rustdag hebt.
In de winter daarentegen, heb je hele lange nachten en dus volop tijd om te jagen en je buikje vol te eten, maar korte dagen om uit te rusten. Om warm te blijven heeft hij volgens mij meer prooien nodig die ook nog eens minder talrijk voor handen zijn, vergeleken met de zomer. Daarmee is de winter dus de meest vermoeiende periode voor onze ransuil.

Ik denk dat ze daarom ook in de periode van november tot februari elkaar opzoeken om elkaar daarin te steunen. Ze moeten immers ook hun winterdepressie zien te verwerken. Bij ons in Oosterhout zoeken ze elkaar op in de bossen van Surae en Vrachelse Hei(achter de waterleiding) en kun je met wat geluk groepjes van 10 tot 14 ransuilen zien.

Valkengebroed

En of die valken hebben gebroed, zowel boomvalken als torenvalken maar daarover zo direct meer. Gisterenavond liepen we zoals elke avond nog een rondje door de Oranjepolder, Het was lekker weer, weliswaar bewolkt maar met 21 graden en amper wind was het heerlijk wandelen. We zagen maar liefst twee boomvalken op en af vliegen bij een hoogspanningsmast middenin de weilanden. Inmiddels bijna dagelijkse kost voor ons. Vlakbij de Domeinweg zagen we wat verderop boven een stoppelveld een "biddende" torenvalk, ook een hele mooie vogel maar wel wat alledaagser dan de boomvalk.

Een mooie plek om te jagen, zo'n pas gemaaide graanakker dacht ik nog. Lekker overzichtelijk voor deze vogel, weinig schuilplaatsen voor muizen, dus uitkiezen maar. Want geloof maar dat er een hoop zitten, die afgekomen zijn op de door de maaimachines verspilde graankorrels.

Jonge torenvalk, IVN natuurtuin juni 2013

 Toen we dichterbij kwamen zagen we iets verderop in de akker een tweede torenvalk op een prooi vallen, het was dus duidelijk etenstijd. We konden ze heel goed bekijken en zagen dat het twee jong torenvalken waren, nog niet scherp getekend en nog niet mooi op kleur. Zo kende ik ze goed van voorgaande jaren als ze in juni uitvlogen in de IVN natuurtuin aan de Domeinweg.

Maar daar had zich begin mei een waar drama voltrokken, een van de ouder vogels was daar gepakt door een andere rover waardoor er dit jaar in de IVN tuin geen jonge torenvalken zouden uitvliegen. Van de gestorven vogel heb ik trouwens nog wat veertjes bewaard. Inmiddels heb ik zoveel veren verzameld van allerlei soorten vogels dat ik er al een flink dekbed mee kan vullen.

Het goede nieuws is dus, dat blijkbaar ergens anders in de Oranjepolder toch een koppel torenvalken tot broeden is gekomen. Dat biedt weer hoop voor de toekomst! O ja, vroeger werd een torenvalk ook wel een "klamper" genoemd, mijn schoonvader had het toen wel eens over klampers, ook een mooie naam hoor maar wel gewoner en algemener dan torenvalk, want de naam klamper werd ook wel voor andere roofvogel soorten gebruikt.

Deze blog is ook terug te lezen op de blogpagina van BN De Stem.

zwieren en zwaaien

Het is niet alleen Kermis in het centrum van Oosterhout maar ook boven de begraafplaats. Niet een, twee, drie een plek om eens lekker uit je dak te gaan maar daar denken de spreeuwen heel anders over. Elke avond kun je daar getuige zijn van een waar spektakel waar de Polyp, de Balco Rotor of de Crazy Frog(ken uw attracties) een puntje aan kunnen zuigen.

Vanuit alle windstreken komen ze aanvliegen, kleine plukjes spreeuwen, soms twintig, soms een stuk of twee, drie bij elkaar, maar opgeteld zijn het er toch om en nabij de vierduizend. Na een half uurtje verzamelen en zwermen boven de begraafplaats en voormalig dorpscafé De Koppelpaarden, kun je ze richting het centrum van Oosterhout zien vliegen. Meer precies, ze vliegen naar de Leijsenhoek en duiken tegen de schemer in de laurierstruiken die als afscheiding dienen, tussen de flatjes van Oosterheem en de huizen aan de Leijsenhoek. Uit die struiken stijgt vrijwel direct na de landing een gekrakeel op waar een vergadering van plattelandsvrouwen nog wat van kan leren.


Zwermende spreeuwen aan de Leijsenhoek op 13 augustus 2015

Echt gedrag en een fenomeen wat je in de nazomer kunt waarnemen. Het heeft werkelijk iets magisch, geruisloos beweegt de groep zich kris kras door de lucht. Er worden geen commando's gegeven om omhoog, omlaag, links- of rechtsaf te slaan, er gebeuren geen ongelukken het gaat als vanzelf. In een niet zo ver verleden zagen we enorme zwermen vliegen in de Gecombineerde Willemspolder(de buurpolder van de Oranjepolder) waar je ze dan tegen de Donge en de splitsing met het Noorder afwateringskanaal zag verzamelen. Makkelijk meer dan 10.000 spreeuwen, in dichte wolken zwierend en zwaaiend.

In het voorjaar zien we boven onze tuin altijd groepje heen en weer vliegen tussen de polder en de wijken in Oosterhout. Ze transporteren dan voedsel wat ze in de polder verzameld hebben naar hun nesten die her en der in Oosterhout gemaakt zijn. Maar echte grote aantallen zien we helaas niet meer. De landelijke populatie is dan ook tussen 1980 en 2011 met 52% afgenomen(bron SOVON, jaar van de spreeuw 2014/2015) en neemt helaas nog steeds verder af.

De Oranjepolder in beeld in 37 foto's(nieuw)

De Oranjepolder(een van de ongeveer 3000 polders in Nederland) ligt ten Noorden van de wijk Dommelbergen in Oosterhout. Ingeklemd tussen enerzijds de A27 en anderzijds het Wilhelminakanaal. De polder grenst aan de Noordkant aan de A59, is 296 hectare groot waarvan 8 hectare uit water bestaat. In dit agrarisch gebied worden met name maïs, bieten, koolzaad en dit jaar ook uien verbouwd. Er is wel veel grasland maar in slechts 2 a 3 weilanden grazen koeien.

De Lente (12 foto's)

Zo net na de winter, als de boeren het land weer gaan bewerken, bemesten, ploegen en zaaien, begint ook de vogel activiteit op gang te komen. Wintergasten vertrekken, standvogels zoeken een territorium uit, beginnen met baltsen en de echte vroege vogels zijn al begonnen met broeden. Met name eksters zijn echte vroege vogels als het hier op aankomt. Het landschap is nog leeg en kaal, maar wel weids. Voorzichtig begint de kleur groen het van het winterse bruin en grijs te winnen.


koolzaadveld in bloei aan de Vissersweg

bloeiende dotters in de slootkant

bloeiende appel- en perenbomen in de IVN natuurtuin

zicht op de Domeinweg vanaf de vogeluitkijk in de IVN natuurtuin

kwakende groene kikkers in de grote poel van de IVN natuurtuin

paaiende karpers in het Kromgat

opvliegende grote zilver reiger aan de Otterwg

koppel knobbelzwanen in de sloot bij het Kromgat

bloeiend koolzaad en fluitekruid

fietspad langs de Donge tak met links een goed verscholen beverburcht

koolzaadveld langs de Elskensweg

IVN natuurtuin aan de Domeinweg

De Zomer (8 foto's)

De bomen zitten dik in het gebladerte, de velden en akkers vol en rijk, overdaad alom. De geur van gemaaid gras, stofwolken van maaiende combines, overal vogels die graantjes meepikken, bedelende jongen die ook wat lusten. Mais maakt er een kleine wereld van en de vergezichten van het voorjaar worden verruild voor kleine intieme doorkijkjes,

knobbelzwaan in de sloot aan de Otterweg

Sloot langs de Otterweg

Het Kromgat vanaf de Kwestieuze brug gezien

zomers bloemetje

Kromgat

fietspad langs het Kromgat

Volop nestgelegenheid voor boomvalken

zicht op de Vissersweg vanaf de Domeinweg 's-morgensvroeg

De Herfst (6 foto's)

Blad valt, het landschap verandert en wordt steeds weidser. De vergezichten zijn weer terug in de polder en de velden worden winterklaar gemaakt. Akkers worden geploegd, bermen gemaaid, sloten geschoond, De gewassen zijn geoogst, al dan niet bestemd voor het vee dat in de winter ladingen kuilvoer krijgt voorgeschoteld, of kippen die de geoogste tarwe in hun donkere schuren mogen oppikken. De rust daalt neer in de Oranjepolder.

Kromgat met zicht op de Kwestieuze brug

Otterkil

grote poel in de IVN natuurtuin

IVN natuurtuin

IVN natuurtuin

zicht op de velden naast de IVN natuurtuin

De Winter (10 foto's)

Volledige rust, er groeit niets meer en beschutting is voor veel dieren moeilijk te vinden. Hazen en fazanten vallen al van heel ver op. Een gevaarlijke periode breekt aan, je denkt gelijk aan prooidieren, maar wat te denken van bevroren waterpartijen waar bijvoorbeeld een ijsvogel niet blij mee is. Soms ook mooie sneeuw landschappen, grote groepen ganzen die de laatste stoppels, rottende oogstresten en gras opeten.

zicht op de Vissersweg vanaf de Domeinweg

Domeinweg

velden naast de IVN natuurtuin

Vissersweg

Otterkil

Domeinweg

Domeinweg

Vissersweg

fietspad naast de IVN natuurtuin vanaf het bruggetje gezien

plas dras gebied in de IVN natuurtuin

Gaajus Anonimus

De broedtijd is voorbij en dan wordt het stilzwijgen door de gaai, die ook wel schreeuwekster wordt genoemd, verbroken. En de naam schreeuwekster doet hij met recht eer aan. Stel je voor dat je dat geluid 's-nachts plotseling vlak achter je zou horen als je in alle stilte op je gemakje door het park wandelt? Nu zul je dat niet zo snel doen, maar je moet er even niet aan denken wat dat met je hartkleppen doet.

Ik ken geen vogel die in de broedperiode zo anoniem leeft dan de gaai. In het vroege voorjaar vliegt deze kraaiachtige al krijsend door de wijk en zien we hem ook heel vaak in onze tuin en vrijwel overal in de polder. Hij zit dan weliswaar niet in de akkers of weides, maar hij is dan vooral te horen en te zien in de zomen van de polder, daar waar de bomen en struiken staan. Maar zodra de vogels in het voorjaar gaan nestelen, lijkt het wel alsof ze volledig van de aardbodem verdwenen zijn. Onzichtbaar en geluidloos brengt hij deze periode door.


Gaai op het fietspad achter de ijsbaan

Ze leven dan zo goed verborgen in de struiken, waar ze hun nesten verstopt hebben, dat je echt geluk moet hebben om er nog een te zien. Maar de afgelopen paar weken laten ze zich weer als vanouds zien en vooral horen. In de buurt van de voetbalvelden van SCO staan nogal veel hazelaars en daar zijn ze natuurlijk te vinden om een stevige noot te kraken, de noten zijn nog niet rijp maar er zijn er al wel veel te vinden. De wintervoorraden worden aangelegd door de verzamelde noten goed onder de grond te verstoppen.

Ook alweer een beetje stiekem gedoe, vandaar ook mijn benaming voor de gaai, de "gaajus anonimus", En wie weet hoeveel jonge hazalaartjes daardoor volgend jaar gaan ontkiemen? Het is dus ook nog eens een planter die ervoor zorgt dat jong struikgewas ontstaat. Ik geloof dat met name eikenbomen profijt hebben bij plantende gaaien. Alhoewel ik de gaai niet als een vergeetachtige vogel inschat, die weet met zijn ingebouwde GPS de meeste noten wel terug te vinden. Nee, hij verstopt er gewoon meer dan nodig, in geval van barre tijden.

Gierend de polder uit

Het broedseizoen van onze ultieme zomervogel zit er op, dus wordt het tijd om te vertrekken naar de overwintergebieden in Afrika. Ik heb het dan over de gierzwaluw. We hebben er tijdens onze wandelingen in de Oranjepolder nog nooit zoveel gezien als in deze zomer. Waar we in voorgaande jaren altijd groepjes van 6 tot 8 "gieren" zagen jagen, zagen we er deze zomer steeds 17 of 22 of meer stuks overkomen. Het is een heerlijk zomers geluid als ze, al schreeuwend elkaar najagend, laag over de velden scheren. Zo wendbaar, ware acrobaten zijn het.

Insecten hebben gewoonweg geen kans, ze worden op topsnelheid gepakt en voor dat zo'n vlieg, wesp of mug ook maar beseft wat hem overkomen is, zit hij al ergens in het darmkanaal van zo'n vogel. En dan te bedenken dat boomvalken ook zwaluwen op het menu hebben, maar ik kan me niet voorstellen dat dat dan "gieren" zijn, die zijn gewoonweg te snel, te wendbaar.

Gierzwaluw

Een andere ultieme zomervogel vind ik de koekoek, die ook maar drie tot vier maanden in ons land is en ook nu alweer naar Afrika trekt, maar helaas zien of horen we die maar sporadisch in de Oranjepolder. Dit jaar hebben we er maar twee keer een gehoord en dat is jammer. Want wat is er nu Hollandser dan een polder op een mooie zomerdag met een roepende koekoek?

Eigenlijk zijn de gierzwaluw en koekoek meer Afrikaanse vogels dan Hollandse vogels als je bedenkt dat ze een maand of acht in Afrika verblijven en maar een maand of vier per jaar in ons kikkerlandje. Maar ze broeden wel bij ons en dat is natuurlijk het mooiste en meest waardevolle moment van een vogelleven en daarom zijn ze toch van ons.

Losse flodders

Gisterenavond waren we van plan om een paar foto's te maken van de grote groepen Kraaien, Kauwen en Roeken die zo rond een uur of negen van West naar Oost vliegen om te gaan slapen. We hebben namelijk ontdekt dat een grote groep overnacht in de populieren langs de A27(precies tussen de Oranjepolder en Gecombineerde Willemspolder in).

Maar dat plannetje om mooie plaatjes te schieten pakte anders uit, want aan de Kromgatweg, een zandpad, precies tussen de akkers waar de afgelopen paar weken grote groepen van die zwarte vogels verzamelden, stond in het veld een klein tentje opgesteld, in de beschutting van een eenzame populier. Het viel ons wel op maar we hadden er geen benul wat de bedoeling hiervan was, totdat iemand vanuit het tentje opstond en twee schoten loste. Dat was andere koek dan het schieten van een paar plaatjes!

Het waren twee jagers die de houtduivenpopulatie onderhanden nam of zeg maar gerust, probeerde uit te dunnen. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt en we moesten gelijk denken aan de familie Boomvalken die daar dagelijks rondvliegen, ze zullen het verschil toch wel weten?

We waren er pas gerust op toen we ruim een uur later de jagers zagen vertrekken zonder verder nog een schot gelost te hebben, een op een brommertje en een in een oud autootje. Zo te zien dekt de geschoten buit amper de kosten van de gebruikte kogels. Nu maar hopen dat de zin van het jagen voorlopig over is.

En vanmorgen, na een rustige nacht in de polder, hoorde ik de Boomvalk alweer van verre. Het geluid van een roepende Boomvalk leek vanmorgen wel een beetje op hard lachen. Zou dat dan zijn om die gaten die de jagers de avond ervoor in de lucht geschoten hebben?

Graantjes meepikken

Als je nu deze weken in de Oranjepolder rondloopt en in de pas gemaaide tarwe akkers en koolzaadvelden kijkt, verbaas je je over de enorme aantallen Houtduiven, Holenduiven, Kraaien, Kauwen, Blauwe Reigers en Roeken. Al die vogels doen zich te goed aan de restjes die achtergebleven zijn, nadat de combines van Van Ginneken hun werk hebben gedaan. Er zitten misschien wel 800 tot 1000 Houtduiven in de polder en daarmee ook in de aangrenzende wijk Dommelbergen en zitten er dus ook in mijn tuin.

Het is werkelijk ongelofelijk dat deze relatief anoniem levende vogels in zo'n enorm aantal hier voldoende voedsel vinden. Je hoort ze niet krijsen en roepen zoals Kraaien en Roeken dat kunnen doen maar richten zo stiekem weg, behoorlijk wat schade aan. We zagen vorige week nog een krampachtige poging van een akkerbouwer die een gaskanon in zijn akker had gezet om die dikkerds te verjagen, tevergeefs natuurlijk.




's-Morgensvroeg een pas gemaaide akker aan de Domeinweg

 Naast al die zaadeters, doen ook Blauwe Reigers, Buizerds maar ook Kraaien, zich tegoed aan al die achtergebleven "lijkjes" die in een pas gemaaide akker liggen. Insecten, nachtvlinders, libellen, torren, wormen, kikkers en muizen. De net geschoren akkers in de Oranjepolder zijn veranderd in een enorm rijk gevuld en overdadig opgediend buffet. Want alles wat overblijft of sneuvelt door het mechanische geweld wat door deze akkers crost, wordt netjes opgeruimd. Zo'n akker wordt door al die vogels na 24 uur bijna steriel opgeleverd. Nee, die polder zit nog lang niet vol genoeg met vogels, er kan nog meer bij, er wordt de komende tijd nog volop gemaaid.

Deze blog is ook na te lezen op de blogpagina van BN De Stem

Legale migranten

Het zijn toch vooral de bijzondere vogels zoals Boomvalken, Ooievaars, Ransuilen, en
Roodborsttapuiten om maar eens wat mooie soorten te noemen, die de Oranjepolder zo interessant maken. Maar er zijn ook vogelsoorten, die misschien minder interessant zijn, die zo alledaags zijn dat ze je niet meer opvallen of soorten die hier in Nederland eigenlijk helemaal niet thuis horen. Daar doen we dan wat minderwaardig over, onterecht overigens.

Die laatste soort, de zogenaamde exoten, zagen we gisterenavond weer staan op de hoek van de Vissersweg en Otterweg. Ze stonden daar net als veel dagen daarvoor in het uienveld, waaks maar niet bang naar ons te kijken. Het is een van de twee koppels die dit jaar in de Oranjepolder rondscharrelt.



Nijlgans en Casarca in de Oranjepolder

 Gisteren bleven we even staan om ze wat beter te bekijken en zagen ook hier weer jong geluk, drie prachtig getekende jonge Nijlgansjes liepen met de ouders mee langs de slootkant. In de lucht happend naar voorbijvliegende insectjes. Zo te zien, zijn ze ouder dan een week en wisten ze zich de afgelopen dagen goed verborgen te houden, knap als je ziet hoeveel kraaien en wie weet nogal meer er in die hoek van de polder zitten.


Een paar jaar geleden zag ik in de akker er tegenover ook een koppel Nijlganzen, samen met een andere exoot, de Casarca. Een iets kleinere gans die vaak in het bijzijn van Nijlganzen wordt gezien. Beide soorten zijn mooi getekend en hebben mooie kleuren. En ook al horen die exoten hier niet thuis, het zijn wel aanwinsten in onze polder en daarom verdienen ze ook wat extra aandacht.,

Een beschuit met een veldmuisje

Ja want er valt echt wat te vieren in de Oranjepolder. Ik liep met onze hond Jim door de polder richting de Vissersweg toen ik in de hoogspanningsmast een jonge Boomvalk zag zitten. De vogel was erg schuw en bleef maar even zitten en verkaste snel naar de achterkant van de mast en verschool zich achter een spant. Maar ik kon hem nog steeds zien en hij volgde mijn bewegingen nauwgezet, klaar om weg te stuiven als het hem of haar te spannend werd.



jonge Boomvalk



Wat mij nu bezig houdt is de vraag, waarom hebben wij de afgelopen dagen of week niets gezien. We zagen wel vrijwel dagelijks een van de ouder vogels maar geen jong, ook geen kopje wat boven de rand van het nest uitstak? Zijn die Boomvalken en dan met name de jongen zo schuw of beducht voor gevaar dat ze zich niet laten zien?

Er is vorige week slechts een moment geweest dat ik zeker wist dat er een jong in het nest zat, en dat was toen er een jong gevoerd werd door ma Boomvalk, dat jong bleef in het nest en was voor mij niet zichtbaar.

Maar alles goed en wel, ook dit jaar was voor het Boomvalken koppel succesvol, er is immers minimaal een jong uitgevlogen(2 á 3 jongen is gebruikelijk).  En hoewel een veldmuis niet op de menukaart van een Boomvalk prijkt, dat zijn immers vogels, libellen, nachtvlinders en andere insecten, gun ik deze familie een beschuit met een veldmuisje om dat succes te vieren.